زید بن ارقم

از صحابۀ پیامبر خدا«ص»که در زمان آن حضرت نوجوان بود و در تعدادى از جنگها در رکاب پیامبر حضور داشت. وى در سنّ پیرى پس از حادثۀ عاشورا،وقتى اسیران اهل بیت را به کوفه آوردند و وارد قصر ابن زیاد کردند،در آنجا حضور داشت.وقتى سر مطهّر سید الشهدا را مقابل ابن زیاد قرار دادند و او با چوب به دندانهاى آن سر بریده مى‌زد، زید بن ارقم اعتراض کرد که:چوب خود را از این لبها بردار،به خداى یگانه قسم،من بارها دیدم که رسول خدا«ص»با لبهاى مبارکش این لبها را مى‌بوسید،سپس بعنوان اعتراض،مجلس را ترک کرد. هم او نقل کرده که وقتى سر امام حسین«ع»را در کوچه‌ها مى‌گرداندند،من در غرفۀ خود بودم.جلوى من که رسید،شنیدم آیۀ «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحٰابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ...» را مى‌خواند. وى در سال 68 هجرى در کوفه در گذشت.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 214.