شوذب بن عبدالله همدانی
شوذب بن عبدالله همدانی شاکری، اهل کوفه و از هم‌پیمانان عابس که از غلامان آزاد شده خاندان شاکری بود. شودب با مسلم بیعت کرد و به همراه عابس حامل نامه مسلم برای امام حسین (ع) بود. [۱]
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | شوذب بن عبدالله همدانی شاکری |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
زندگینامه
شوذب مردی عابد، زاهد، مخلص، شناخته شده در کوفه و از شخصیت‌های شیعی و از با ارزش‌ترین و با نفوذترین آنان بود. هم‌چنین از نظر خلوص و پاکی و حماسه و شورانگیزی از بزرگ‌ترین انقلابیون شیعی به شمار می‌آمد. [۲] او راوی روایات، بابصیرت، رزم‌آور و شجاع، دشمن‌شناس، قهرمان نبردهای جمل، صفین و نهروان، حافظ و حامل احادیث امام علی (ع)، سوارکار، تیرانداز و نیزه‌اندازی ماهر بود. [۳]
نقش در واقعه کربلا
در روز عاشورا و پس از شهادت حنظله بن سعد شبامی، عابس به نزدش آمد و گفت: در دلت چه می‌گذرد؟ شوذب گفت: من به همراه تو در راه فرزند پیامبر (ص) جهاد می‌کنم تا به شهادت برسم. عابس گفت: انتظار من هم از تو این بود. پس خدمت امام حسین (ع) برویم تا تو را مانند دیگران از شهدا به حساب آورد و من نیز به سبب تو امتحان می‌شوم و امید به پاداش الهی در مصیبت تو دارم. اگر کسی نزدیک‌تر از تو با من بود، باز هم دوست داشتم او را پیش از خود به میدان بفرستم تا در مصیبت او مأجور شوم. پس شوذب جلو رفت و بر امام حسین (ع) عرض سلام و ادب کرد و با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و خالصانه و دلاورانه جنگید تا کشته شد. [۴] مقام علمی و معرفتی او از مولایش عابس برتر بود، زیرا متقدم در تشیع بوده است. [۵] او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. [۶] گاهی نام او سوید ذکر می‌شود. [۷] در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی و عابس سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عابِسِ بنِ اَبی شَبیبٍ الشّاکِرِی السَّلامُ عَلَی شَوذَبٍ مَولَی شاکِرٍ“ [۸]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 366-367.
پی نوشت
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص375؛ الفتوح، ج5، ص34؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص126؛ شهداء اهل البیت (ع)، ص15.
- ↑ انصار الحسین (ع)، ص105.
- ↑ آینه‌داران آفتاب، ج2، ص821.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص105.
- ↑ تنقیح المقال، ج2، ص88.
- ↑ آینه‌داران آفتاب، ج2، ص821.
- ↑ رجال طوسی، ص101-103.
- ↑ ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص443-444؛ رجال طوسی، ص101-103؛ ارشاد، ج2، ص105؛ المزار الکبیر، ص495؛ المزار، ص152؛ العوالم الامام الحسین (ع) ص340؛ شفاء الصدور فی شرح زیارة العاشور، ج1، ص249؛ بحار الانوار، ج45، ص28-29، 73؛ وسیله الدارین، ص154؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص126؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج4، ص305؛ انصار الحسین (ع)، ص105؛ معجم رجال الحدیث، ج10، ص193.