رافع بن عبدالله ازدی
رافع بن عبدالله ازدی شنوئه (شنده) از شاخه‌های قبیله ازد که در کوفه می‌زیست. قبل از رسیدن امام به کربلا همراه با مولایش مسلم بن کثیر ازدی به امام پیوست. او از اصحاب شجاع و جنگجوی امام و ایرانی‌تبار بود.
رافع بعد از شهادت مسلم بن کثیر و به احتمال قوی بعد از نماز ظهر عاشورا به شهادت رسید. [۱]
در زیارت نامه‌ها نام او ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 400.
پی نوشت
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : اعیان الشیعه، ج1، ص611؛ تنقیح المقال، ج1، ص424؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص115؛ عبرات المصطفین، ج2، ص165؛ حدائق الوردیه، ص104؛ وسیله الدارین، ج1، ص136؛ فرسان الهیجاء، ص136.