خواب امام حسین «ع»

امام حسین«ع»شبى که فردایش از مدینه به سوى مکّه حرکت کرد،براى وداع با مدینه و قبر مطهّر جدش رسول خدا«ص»به حرم آن حضرت رفت و چندین رکعت نماز خواند و دعا کرد و گریست،تا نزدیکیهاى صبح،سر بر روى قبر نهاد و خوابش برد.در خواب، رسول خدا را دید که او را به سینه چسبانده و مى‌بوسد و مى‌فرماید:مى‌بینم که بزودى آغشته به خون،تشنه لب در کربلا شهید خواهى شد.پدر و مادرت و برادرت،اینجا مشتاق تو هستند. این خواب،خبر از شهادت آن حضرت مى‌داد.چنین خوابى را صبح عاشورا هم دیده بود.در مدینه،وقتى پیامبر را در خواب دید،آن حضرت به حسین«ع» فرمود:«یا حسین،اخرج فانّ الله تعالى شاء ان یراک قتیلا».وقتى محمّد حنفیّه از امام مى‌پرسد پس چرا خانواده و زنان و کودکان را مى‌برى،«قال الحسین:قد شاء الله تعالى ان یراهنّ سبایا». نیز آن حضرت،جدش را خواب دید که به او فرمود:«انّ لک فى الجنّة درجات لا تنالها الاّ بالشهاده» و رسیدن به آن درجات بهشتى را در سایۀ شهادت اعلام کرد.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 165.