عمیر بن عبدالله مذحجی
عمیربن عبدالله مَذحجی از اخیار و از اصحاب سلحشور و صالح و رزمنده امام حسین (ع) بود. مذحج تیره‌ای از کهلان و از اعراب قحطانی جنوب بود که اصالت یمنی داشت و از اهالی کوفه بود. [۱]
او مردی شجاع و جنگ‌آزموده و دوستدار اهل‌بیت بود.
عمیر صبح عاشورا و پس از سعد بن حنظله تمیمی بدون اسب به میدان شتافت و مبارز خواست و چنین رجز خواند:
قَد عَلِمَت سَعدٌ وَ حَی مَذحَج | ||
اُعلُوا بِسیفی هامَة المُدَهج | ||
فریسةُ الضَبعِ الازل الاعرج | ||
اَنّی لَیثُ الغاب لَم اُهَجِهِج | ||
وَ اَترُکُ القرن لَدَی التَعرج | ||
فَمَن تَراهُ واقِفاً بِمَنهَج |
بی هیچ تردید قبیله سعد و مذحج بر این باورند که من شیر دشمن‌گیرِ میدان ناگریزم.
شمشیر را آنسان هولناک بر کاسه سر سواران غرق در سلاح فرو می‌آورم تا خوراک کفتاران لنگ دشت را فراهم آورده باشم. چه کسی را می‌شناسی که راه و رسم مرا بشناسد؟
عمیر پس از جنگی سخت و دلاورانه با دشمن و کشتن چندین تن از آنان، به دست مسلم ضبابی و عبدالله بجلی به شهادت رسید. [۲]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. [۳]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 320-321.
پی نوشت
- ↑ انصار الحسین، ص118-119.
- ↑ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص14.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص17؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص275؛ اللهوف، ص137؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص102؛ بحار الانوار، ج45، ص18؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص118-119؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص28؛ قاموس الرجال، ج4، ص318؛ معجم رجال الحدیث، ج13، ص158؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص16.