حنا

حنا رنگى است که به موى سر و صورت مى‌زنند تا سفیدى مو دیده نشود و انسان جوان به چشم آید.این تزیین،بخصوص در مقابله با دشمنان،نوعى تبلیغات در جوان نشان دادن رزمندگان اسلام است.امام صادق«ع»فرموده است:رنگ سیاه زدن به مو، دشمن را به هراس مى‌افکند«الخضاب بالسّواد مهابة للعدوّ». سید الشهدا«ع»نیز موى خویش را با به فرمودۀ امام صادق:«خضب الحسین بالحنّاء و الکتم»حنا خضاب مى‌کرد و هنگام شهادت در کربلا نیز خضاب داشت:«قتل الحسین و هو مخضّب بالوسمة» در کربلا،عاشوراییان کهنسال و محاسن سفید نیز با خضاب خون،چهرۀ خویش را رنگین ساختند.

حبیب بن مظاهر،پس از شهادت مسلم بن عقیل در کوفه،همواره مترصّد بود که در وقت مناسب به حضور ابا عبد اللّه«ع»برسد.روزى در بازار کوفه به مسلم بن عوسجه برخورد(که به قول معروف مى‌خواست حنا بخرد)او را به کنارى برد و جریان آمدن حضرت حسین«ع»به کربلا را نقل نمود.هر دو پیرمرد روشندل قرار بر این نهادند که شبانه از کوفه به کربلا روند(و محاسن خود را به خون خضاب کنند)شب هفتم یا هشتم محرّم به امام پیوستند.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 155.