عبدالرحمن بن عبد ربه انصاری خزرجی
عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری خزرجی از قبیله خزرج که در مدینه زندگی می‌کردند و بعدها ساکن کوفه شدند. [۱]
عبدالرحمن از اصحاب پیامبر اکرم (ص) و یاران مخلص و از تربیت یافتگان امیرالمؤمنین علی (ع) بود.
آیت‌الله خویی در کتاب خود متذکر شده است که شیخ طوسی در رجال خویش یک بار او را از اصحاب امیرالمؤمنین و یک بار نیز از اصحاب امام حسین (ع) شمرده است. [۲]
وی فردی شجاع، فداکار، قاری و مفسر قرآن و شیفته و دوستدار اهل بیت بود. ابن حجر عسقلانی او را در شمار صحابه یاد کرده و به نقل از کتاب الموالات حدیثی از اَصبَغ بن نُباتَه آورده است که وقتی امیرالمؤمنین علی (ع) در رَحبَه مسجد کوفه فرمود: هر کدام از شما که سخنان پیامبر اکرم (ص) در غدیرخم را شنیده، به پا خیزد و گواهی دهد. آن‌گاه عده‌ای برخاستند و گواهی دادند.
از جمله آنان عبدالرحمن بود که گفت من از رسول خدا شنیدم که فرمود: ”خداوند ولی من است و من ولی مؤمنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.“ [۳]
عبدالرحمن در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفت. او به مکه آمد و به امام پیوست و او را تا کربلا همراهی کرد. شب عاشورا، بریر بن خضیر همدانی در صبحت با وی مزاح می‌کرد. [۴]
صبح عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. اگر چه بنا به نقل ابن شهر آشوب او در جنگ تن به تن کشته شد. [۵] اما قول اول از اعتبار بیشتر برخوردار است. او به هنگام شهادت 70 سال سن داشت. [۶]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 293-294.
پی نوشت
- ↑ رجال طوسی، ص77.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347.
- ↑ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص424؛ ارشاد، ص446؛ البدایه و النهایه،ج8، ص177-178.
- ↑ ر.ک : الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408.
- ↑ برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص423-424؛ اللهوف، ص20؛ رجال طوسی، ص77؛ اسد الغابه، ج5، ص334؛ الاصابه فی تمییز اصحابه، ج2، ص408؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص؛ 121-122،157-158،217؛ بحار الانوار، ج45، ص1؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ قاموس الرجال، ج8، ص7؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص60؛ جامع الرواة، ج1، ص451؛ انصار الحسین (ع)، ص108-109؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص347؛ حدائق الوردیه، ص102؛ مثیر الاحزان، ص154؛ الغدیر، ج1، ص49؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص184.