سعد بن حارث خزاعی
سعد بن حارث خزاعی (سعد خزاعی)، از قبیله خزاعه و از برجسته‌گان و شجاعان شیعه و ایرانی تبار بود. او زمان رسول خدا (ص) را درک کرده و از اصحاب آن حضرت به‌شمار می‌رفت. اگر چه بعضی از پژوهشگران معاصر در صحابی بودن ایشان تردید دارند و معتقدند که نام سعد در شمار اصحاب آن حضرت ذکر نشده است. [۱] سعد از موالی بود و به امیرالمؤمنین علی (ع) خدمت می‌کرد. در زمان خلافت آن حضرت، مدتی استاندار آذربایجان و پس از آن مسئول نیروی انتظامی کوفه بود و در جنگ‌های زمان آن حضرت، شرکت داشت. پس از شهادت امیرالمؤمنین علی (ع) در خدمت فرزندان او بود. نام او در شمار اصحاب امام حسین (ع) ضبط شده است. مامقانی و شیخ عباس قمی از وی به نام سعد بن الحرث غلام امیرالمؤمنین نام برده‌اند. [۲]
هنگامی که امام حسین (ع) قصد هجرت از مدینه را داشت، سعد او را همراهی کرد و از مدینه تا کربلا با آن حضرت بود. در صبح روز عاشورا و در حمله اول، به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود 70 سال سن داشت. [۳]
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. علامه شوشتری ضمن ذکر نام او در کتاب خود می‌نویسد: ”می‌گویم برای مطالب مربوط سندی ذکر نشده است. این سخن را که سعد خزاعی بوده با این سخن که سعد از موالی امام بوده است را نمی‌توان جمع کرد.“ [۴]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 287-288.
پی نوشت
- ↑ ر.ک : فرسان الهیجاء، ج1، ص156؛ قاموس الرجال، ج5، ص28.
- ↑ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ تنقیح المقال، ج2، ص12.
- ↑ ر.ک : اعیان الشیعه، ج1، ص610، ج7، ص221؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص96؛ بحار الانوار، ج45، ص72؛ اقبال الاعمال، ج3، ص78؛ انصار الحسین (ع)، ص100؛ حدائق الوردیه، ص121؛ منتهی الآمال، ج1، ص353؛ تنقیح المقال، ج2، ص12؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص156؛ وسیله الدارین، ص148.
- ↑ ر.ک : قاموس الرجال، ج5، ص28.