امیه بن سعد طائی
امیة بن سعد بن زید طائی، مکنّی به ابوصمصام که در اصل یمنی بود. او تابعی و از مبارزان شیعی بود که در کوفه می‌زیست.
امیه فردی شجاع و سوارکاری ماهر بود و از اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع) به شمار می‌آمد و در رکاب آن حضرت در جنگ‌ها شرکت کرد و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. در جنگ صفین از خود شجاعت کم‌نظیری نشان داد. زمانی که از ورود امام حسین (ع) به کربلا اطلاع یافت، از کوفه بیرون آمد و با سپاهیانی که به کربلا می‌آمدند، خود را به کربلا رساند و در شب هشتم محرم به امام ملحق شد. امیة بن سعد در صبح عاشورا دلاورانه جنگید و در هجوم گسترده و همه جانبه سپاه ابن سعد به خیمه‌گاه امام به شهادت رسید. [۱]
در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 273-274.
پی نوشت
- ↑ ر.ک : اعیان الشیعه، ج1، ص611؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص198؛ منتهی الامال، ج1، ص353؛ تنقیح المقال، ج1، ص153؛ حدائق الوردیه، ص122؛ قاموس الرجال، ج2، ص185؛ وسیله الدارین، ص101.