سن

نام یکى از ابزارى که بصورت یک جفت صفحۀ گرد مسین یا برنجى یا رویین،با دستگیره‌یى در قسمت بیرونى است و در دسته‌هاى عزادارى و زنجیر زنى به هم مى‌زنند و با صدا و آهنگ شور آفرین آن،به نوحه‌خوانى مى‌پردازند.«صنج»هم گفته شده است.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 231.