رونق سنندجی
نام: میرزا عبدالله تخلص: رونق تاریخ ولادت: 1218 ه.ق تاریخ وفات: 1265 ه.ق آثار: دیوان اشعار
میرزا عبدالله متخلص به «رونق» فرزند محمدآقا قادری از شاعران قرن سیزدهم هجری است. اصل وی از همدان است ولی در سال 1218 هجری در سنندج متولد شد و آنجا نشو و نما و شهرت یافت.
شغل وی منشی‌گری و انشا حکام کردستان بود. کتاب‌های حدیقۀ صغیر و حدیقۀ کبیر دو تذکره‌ای است که دربارۀ شاعران کردستان تألیف کرده و در سال 1265 هجری به اتمام رسیده است. آن زمان مصادف با حکومت امان الله خان ثانی بوده آن را حدیقۀ امان اللهی نام گذاری کرده است. مرگ وی به سال 1281 ه.ق اتفاق افتاده است.
دیوانی از وی به یادگار مانده است. بیش از ده مرثیۀ عاشورایی در قالب قصیده در دیوان رونق سنندجی موجود است. این مراثی سرشار از مضامین احساسی و عاطفی است و شاعر به صحنه‌های احساسی عاشورا از جمله: از زین افتادن حضرت سیدالشهدا، بر نیزه رفتن سر مبارک آن حضرت، مکالمۀ حضرت زینب با پیامبر بر سر نعش برادر در قتلگاه و .. توجه خاصی داشته و با تأکید بر این مضامین بستر عاطفی مناسبی را در مراثی ایجاد کرده است.
در این مراثی، کمتر پیچیدگی لفظی و معنوی دیده می‌شود و از شیوۀ ساده بیانی برخوردار است. ویژگی بارز ادبی آن، تشبیهات محسوس است.
کتاب شناسی:
تذکرۀ حدیقۀ امان اللهی. تألیف عبدالله سنندجی متخلص به رونق؛ به تصحیح و تحشیه ع. خیامپور.تبریز: نشر تاریخ و فرهنگ ایران.