سید محمد امیر الحاج‌

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سید محمد امیر الحاج‌
مرگ 1180 ه. ق.
نجف اشرف
محل زندگی نجف اشرف
لقب شاعر آل رسول اللّه
پیشه عالم، ادیب و شاعر
کتاب‌ها شرح الشافیه ابو فراس
دیوان سروده‌ها «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»، «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر» و «تاریخ نور الباری»


ابو جعفر سیّد محمّد بن حسین بن محمّد حسینی نجفی، عالم، ادیب و شاعر شیعی مذهب که نسب وی با 22 واسطه به امام زین العابدین (ع) می‌رسد. [۱]

از زادگاه و تاریخ تولد و زندگانی او اطّلاع دقیقی در دست نیست جز اینکه نوشته‌اند وی ساکن نجف اشرف بوده و در همان شهر درگذشته است. [۲] چند اثر به امیر حاج نسبت داده‌اند که تاکنون فقط یکی از آنها به چاپ رسیده است و آن کتاب «شرح الشافیه ابو فراس» است که برای «ابو سعید عبد اللّه فخری‌زاده» قاضی عراق تألیف کرده است. تألیف کتاب در سال 1183 پایان یافته و به چاپهای متعدّد رسیده است. آنچه از آثار وی می‌شناسیم عبارت است از «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»- «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر»- «تاریخ نور الباری» که دیوان شعری است در تاریخ اهل بیت و در سال 1177 سروده است و در مقدمه‌ی آن خود را «شاعر آل رسول اللّه» خوانده است [۳] و «نفثات المصدور». او به سال 1180 ه ق در نجف اشرف درگذشت. [۴]


قصیده‌ای در رثای ابو الفضل العباس (ع): [۵]


1- بذلت أیا عباس نفسا نفیسةلنصر حسین عزّ بالجدّ عن مثل

2- أبیت التذاذ الماء قبل التذاذه‌و حسن فعال المرء فرع عن الأصل

3- فأنت اخو السبطین فی یوم مفخرو فی یوم بذل الماء أنت أبو الفضل


1- ای عباس، تو جان باارزش خود را در راه یاری حسین (ع) بخشیدی و این کاری بی‌نظیر است.

2- از نوشیدن آب خودداری کردی، چون او تشنه بود، رفتار نیک هرکس نشانه‌ی اصل پاک اوست.

3- در هنگام فخر، افتخار تو این بس، که برادر سبطین هستی و در روز بخشیدن آب، بخشندگی و فضل تو آشکار شد.




منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 463.

پی نوشت

  1. ریحانة الادب؛ ج 7، ص 393.
  2. طبقات؛ ص 204.
  3. تاریخ نور الباری، مقدمه.
  4. ادب الطف؛ ج 5، ص 291.
  5. همان؛ ص 290.