آل اللّه
مقصود از آل الله و خاندان خدا، اهل بیت پیامبر «ص» اند. امام حسین «ع» خود و دودمان پیامبر را آل الله دانسته است، آنجا که مى‌فرماید:
«نحن آل اللّه و ورثة رسوله»،[۱] در زیارت نیمۀ رجب امام حسین «ع» نیز مى‌خوانیم:
«السلام علیکم یا آل اللّه» که به عنوان زیارت اربعین هم نقل شده است. این، بخاطر شدّت ارتباط و انتساب عترت پیامبر و امام حسین «ع» با خداوند و دین اوست و گویا خدایى‌اند و از دودمان خدا. تعبیر آل اللّه را جابر بن عبد اللّه انصارى هنگام حضور بر سر مزار حسین بن على «ع» در اربعین شهادتش در زیارتى که خوانده، به کار برده است.
به قریش نیز «آل اللّه» مى‌گفته‌اند، زیرا در خانۀ توحید و مسجد الحرام بودند و با خانۀ خدا مرتبط بودند. امام صادق «ع» مى‌فرماید: «انّما سمّوا آل الله، لأنّهم فى بیت اللّه الحرام»[۲] بویژه که عظمت قریش با تولد پیامبر اسلام در میان آنان افزایش یافت و با بعثت آن رسول خدا، انتسابشان به خداوند افزون‌تر شد «و عظمت قریش فى العرب و سمّوا آل اللّه».
منبع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص27.