شریعه

در لغت،به معناى راهى است که به آب رود،یا دریا منتهى مى‌شود،آبشخور،جاى برداشتن آب از رودخانه،نهر کوچکتر که آب رود،از آن طریق بر دشت،مسلط مى‌شود.

لغات دیگر این اصطلاح عبارت است از:مشرع،مشرعه،شرعه،مشرب،منهل،ورد، مورد،آبخور،آبشخور،شریعۀ فرات. در روز عاشورا،عباس بن على«ع»براى آب آوردن از فرات به شریعه رفت.در حاشیۀ رودخانۀ فرات،منطقۀ نخلستانى بود.در همان شریعه بود که در پشت نخل کمین کرده دست راست او را از کار انداختند و در همان مسیر به شهادت رسید و همانجا نیز دفن شد.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 246.