ساعد باقری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ساعد باقری از شاعران و نویسندگان انقلاب اسلامی است که در سال 1339 ه. ش در تهران متولد شده است. آشنایی وی با دکتر سید حسن حسینی در دوران خدمت وظیفه سربازی، باعث علاقمندی و شوق بیشتر او به شعر شد. اشعارش به طور پراکنده در نشریات مختلف، جنگ‌های ادبی و مجموعه شعرهای گردآوری شده، انتشار یافته است. وی علاوه بر شاعری در ترانه‌سرایی نیز دست دارد. باقری تحصیلاتش در حد دیپلم است و در حال حاضر در رادیو تلویزیون مشغول به کار گویندگی و نویسندگی بعضی برنامه‌هاست. و وی خالق آثاری چون مجموعه‌ی شعر «نجوای جنون»، کتابی در نقد و بررسی شعر معاصر با عنوان «شعر امروز» و «گزیده ادبیات معاصر شماره 30» می‌باشد.
| چه رود است این که از آن سوی سدهای زمان جاری‌ست | خروشان موج در موج از کران تا بیکران جاری‌ست | |
| که می‌داند چه خواهد رست از این باران خون‌آلود | که گویی از گلوی پاره‌ی هفت آسمان جاری‌ست | |
| هنوز آن گردباد گرم «هوهوی» جنون ورزان | ز دشت خون فشان تا کوچه‌های بی‌نشان جاری‌ست | |
| سحرگاهان به صحن باغهای همجوار عشق | به هم پیوسته عطر خون گلهای جوان جاری‌ست | |
| از آنِ کیست این مرکب که خون غیرتش در چشم | به پیوند نگاهی حرف‌آموز زبان جاری‌ست | |
| زبانم لال، گویی بر گلویی بوسه زد خنجر | که عطر بوسه‌ی پیغمبر از رگ‌های آن جاری‌ست | |
| هجوم باد پائیز و شکفتن در بهار زخم | گل این باغ را بوی بهاران در خزان جاری‌ست | |
| شهیدا بانگ «هَل مِن ناصِرَت» موجی است آتشناک | که چون خون در عروق آفرینش بی‌امان جاری‌ست |
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1555.