سید محمدرضا شرف الدین‌

سیّد محمّد رضا شرف الدین از شعرای قرن چهاردهم هجری است که در سال 1353 ه. ق. به بغداد رفت و مجله‌ی «دیوان» را منتشر کرد. در سال 1947 میلادی وظیفه‌ای در وزارت امور خارجه به عهده گرفت. سیّد محمّد رضا خود را موظف کرده بود که هر ساله قصیده‌ای در مورد «عید الغدیر» بسراید. وی از شعرای حماسی حادثه کربلاست. سید عبد الحسین شرف الدّین از علمای کبار جهان تشیّع از فرزندان اوست. وی در ذی الحجه سال 1389 ه. ق. درگذشت.

1- أعینی سیلی دما قانیاو بکی قتیلا بشطّ الفرات

2- فیا غیرة اللّه ذا جسمه‌علی الترب و الرأس فوق القناة

3- و أین الکماة و أین الحماةو أین الاباة و این السراة

1- اشک چشمانم مانند سیل جاری می‌شود و بر کشته‌شده‌ی شطّ فرات می‌گرید.

2- ای غیرت خدا که جسمت بر خاک و سرت بر نیزه است.

3- شجاعت و مهربانی و آقایی و بلندمرتبه‌گی بعد از تو کجا رفته است؟!

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 584.