سید حسین علی جعفری

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۵ توسط Z.rashid (بحث | مشارکت‌ها)

سید حسین علی جعفری

دکتر سيد حسين جعفري به سال 1983 ميلادي در شهر لکنهوي هندوستان چشم به جهان گشود. او ابتدا علوم اسلامي را در يک مدرسه‏ي قديمي اسلامي گذراند و سپس به اخذ درجه‏ي دکترا نايل گرديد. نخستين درجه‏ي دکترا را از دانشگاه لکنهو هندوستان و ديگري را از دانشکده مطالعات شرق شناسي و آفريقا شناسي دانشگاه لندن اخذ کرد. او سالها رشته مطالعات اسلامي را در دانشگاه‏هاي مالزي و در شهر کوالالامپور و بيروت تدريس کرده است و در آن جا صاحب کرسي مطالعات اسلامي شيخ زيد گرديد و به رياست بخش مطالعات مذهبي برگزيده شد و تا سال 1976 م. که بيروت را ترک کرد، سمت نمايندگي دانشگاه بيروت را در بسياري از مجامع و محافل، کنفرانس‏ها و سمينارهاي بين‏المللي به عهده داشت و در زمينه‏هاي گوناگون اسلامي مطالب و مقالات زيادي نوشته است، وي اکنون سردبير فصلنامه‏ي اسلامي «همدرد اسلاميکوس» در پاکستان است. جعفري مدتي است که تحقيق جامعي درباره‏ي مذاکرات و اسناد نهج‏البلاغه شروع کرده است و ترجمه و شرح اين کتاب را به زبان انگليسي و با قلمي شيوا در دست دارد.

دکتر جعفري درباره‏ي نهضت عاشورا مي‏نويسد: «حسين عليه‏السلام با آگاهي کامل از وسعت ماهيت وحشيانه‏ي نيروهاي ارتجاعي، مي‏دانست که پس از شهادتش امويان زنان و کودکان را اسير خواهند کرد و آنان را در بين راه کوفه و دمشق حرکت مي‏دهند. کاروان اسراي خاندان بلافصل پيامبر، پيام حسين عليه‏السلام را تبليغ مي‏کند. و قلوب مسلمانان را به تفکر و انديشه درباره‏ي اين تراژدي وا مي‏دارد و اين موضوع آنها را به تفکر در کل امر واداشته، وجدان آنها را بيدار مي‏سازد. اين دقيقا همان چيزي بود که اتفاق افتاد. حسين عليه‏السلام [بدين ترتيب] در هدف خود موفق شد».

«درباره‏ي حسين عليه‏السلام مطالعه و تجزيه و تحليل دقيق حوادث کربلا، به طور کل اين حقيقت را نشان مي‏دهد که حسين عليه‏السلام از همان آغاز، نقشه‏ي ايجاد انقلاب کامل در وجدان مذهبي مسلمانان را مي‏کشيد. تمام اعمال و کردار حسين عليه‏السلام نشان مي‏دهد که وي کاملا از اين حقيقت آگاه بود که پيروزي از طريق قدرت و امکانات نظامي هميشه موقتي است، زيرا قدرت نيرومندتري وجود دارد که بتواند آن را در جريان زمان نابود کند. ولي پيروزي‏اي که از طريق رنج و جانبازي به دست آيد،ابدي است و در وجدان بشري اثر جاودان مي‏گذارد».

«در انديشه‏ي حسين عليه‏السلام،... اسلام نياز مبرم به فعاليت دوباره‏اي همچون عمل محمد صلي الله عليه و آله و سلم در مقابل عکس العمل کهنه‏ي عربي داشت. بنابراين نياز به تکان سختي به چشم مي‏خورد.»[۱]

آثار

مقاله‌ها