لا یوم کیومک یا ابا عبد اللّه«ع»
لا یوم کیومک یا اباعبدالله(ع)، اى اباعبدالله! هیچ روزى همچون روز تو(عاشورا)نیست.
معنا و مفهوم
مضمون سخنى از زین العابدین(ع) است.روزى امام سجاد(ع) به پسر عباس(ع) نگاه کرد و گریست. یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابى طالب آنجا به شهادت رسید.سپس فرمود:«لا یوم کیوم الحسین،ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انّهم من هذه الأمّة کلّ یتقرّب الى اللّه عزّ و جلّ بدمه و هو باللّه یذکّرهم فلا یتّعظون حتّى قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...»، [۱] هیچ روزى چون روز حسین(ع) نیست،که سى هزار نفر بر ضدّ او گرد آمدند که همه خود را از این امّت مى‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرّب مى‌جستند.او آنان را به یاد خدا مى‌انداخت، امّا آنان پند نمى‌گرفتند،تا آنکه او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى کشتند.خداوند،«عباس»را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فداى برادرش کرد...» [۲]
امام حسن مجتبى و امیر المؤمنین(ع) نیز خطاب به سیدالشهدا(ع) فرموده‌اند:«لا یوم کیومک یا ابا عبد اللّه» [۳] گرچه همۀ شهادتها و مصیبتهاى اهل بیت پیامبر،سنگین و اندوهبار است،امّا آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌اى به دلخراشى عاشورا و هیچ امامى و شهیدى به مظلومیّت اباعبدالله(ع) و فرزندان او نیست.این است که از جملۀ فوق، بعنوان تسلاّى خاطر داغدیدگان هم استفاده مى‌شود و این توصیۀ ائمّه است که هرگاه مصیبتى براى شما پیش آمد،از عاشورا و مصائب اهل بیت(ع) یاد کنید، تا تحمل داغ بر شما آسان شود.
مرثیه‌خوانان نیز،هرگاه از هر امامى روضه بخوانند،یا از هر مصیبت جانگدازى یاد کنند، در پایان با نقل جملۀ بالا،گریز به کربلا مى‌زنند،که بالاترین سوگهاست و بحق،با توجّه به مصائب اهل بیت در کربلا،هر غم و مصیبتى کوچک و قابل تحمّل مى‌شود.