شبیب بن عبدالله نهشلی

نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۱ توسط T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها)

شبیب بن عبدالله (ابوعمرو) نهشلی و بنا به قولی ابوعمر خثعمی منسوب به بنی‌نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله بن مالک بن زید مناة بن تمیم، عشیره‌ای از قبیله تمیم، از اعراب عدنانی شمال شبه‌جزیره می‌باشند.


او از شخصیت‌های بصره و مردی متهجد، عابد، زاهد، شب‌زنده‌دار و مبارزی شجاع، دلیر،رزم‌آزموده و پاک‌باز بود.


شبیب، پیامبر اکرم (ص) را درک کرد و از تابعین و از اصحاب خاص امیرالمؤمنین علی (ع) بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب آن حضرت جنگید. پس از شهادت امیرالمؤمنین علی (ع) به امام حسن (ع) و سپس به امام حسین (ع) پیوست. او از مدینه تا مکه و سپس تا کربلا در خدمت آن حضرت بود.


ابن نمّای حلی می‌نویسد: ابوعمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام به میدان مبارزه و جنگ رفت و به‌طور منفرد با لشکر ابن سعد جنگید، [۱] ولی ابن شهر آشوب می‌نویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به شهادت رسید [۲] و این می‌رساند که آنان دو شخص می‌باشند و منظور ابن شهر آشوب شبیب بن عبدالله همدانی است که در حمله اول به شهادت رسید.


شبیب روز عاشورا دلاورانه جنگید و پس از نبردی سنگین و خوردن چند زخم به محضر امام آمد و چنین رجز خواند:


اَبشِر هَدیت الرّشد تلقی احمداً
فی جَنَّةِ الفردوس تعلوا صعداً


ای حسین، ای رهبر انسان‌ها! به سعادت و نیک‌فرجامی بشارت ده که ما را به راستی و درستی راه نمودی و درهای بهشت به رویمان گشودی. مسرور باش که خدایت رستگار کند تا رسول خدا را در بهشت ملاقات کنی و در جایگاه و پایگاه رفیع و بلند بهشت خرم خدا صعود کنی.


او از امام مژده بهشت گرفت و دیگر بار به میدان رفت و عاشقانه جنگید. عامر بن نهشل از قبیله بنی‌اللات، از سپاه ابن سعد کمین کرد و در بی‌رمقی او نیزه بر پهلویش نشاند. عبدالله بر خاک افتاد و عامر سر از تنش جدا کرد و او را به شهادت رساند.


سید محسن امین نام او را ابوعامر نهشلی ثبت نموده [۳] و جمعی از مورخین و ارباب مقاتل او را با شبیب بن عبدالله همدانی یکی می‌دانند. [۴] او را با نام‌های حبیب بن عبیدالله نهشلی، [۵] حبیب بن عبدالله نهشلی [۶] و ابو عمرو نهشلی [۷] نیز نامیده‌اند.


در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ عَبدِاللهِ نَهشَلی“ [۸]


منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 336-338.

پی نوشت

  1. مثیر الاحزان، ص42-43.
  2. مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113.
  3. اعیان الشیعه، ج2، ص389.
  4. برای نمونه نک : مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113.
  5. فرسان الهیجاء، ج1، ص86.
  6. اقبال الاعمال، ج2، ص78.
  7. مثیر الاحزان، ص42.
  8. برای تفصیل بیشتر رک : رجال طوسی، ص74؛ بحار الانوار، ج44، ص199؛ ذخیرة الدارین، ص219؛ جامع الرواة، ج1، ص398؛ اقبال الاعمال، ج2، ص78؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص86؛ مثیر الاحزان، ص42-43؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص12؛ تنقیح المقال، ج2، ص81.