سید محمدرضا شرف الدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴
| سید محمدرضا شرف الدین | |
|---|---|
| پیشه | شاعر |
| فرزندان | سید عبدالحسین شرف الدّین |
سیّد محمّد رضا شرف الدین از شعرای قرن چهاردهم هجری است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید محمد رضا شرف الدین در سال 1353 ه. ق. به بغداد رفت و مجله‌ی «دیوان» را منتشر کرد. در سال 1947 میلادی وظیفه‌ای در وزارت امور خارجه به عهده گرفت. سیّد محمّد رضا خود را موظف کرده بود که هر ساله قصیده‌ای در مورد «عید الغدیر» بسراید. وی از شعرای حماسی حادثه کربلاست. سید عبدالحسین شرف الدّین از علمای کبار جهان تشیّع از فرزندان اوست. وی در ذی الحجه سال 1389 ه. ق. درگذشت. [۱]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
1- أعینی سیلی دما قانیاو بکی قتیلا بشطّ الفرات
2- فیا غیرة اللّه ذا جسمه‌علی الترب و الرأس فوق القناة
3- و أین الکماة و أین الحماةو أین الاباة و این السراة [۲]
1- اشک چشمانم مانند سیل جاری می‌شود و بر کشته‌شده‌ی شطّ فرات می‌گرید.
2- ای غیرت خدا که جسمت بر خاک و سرت بر نیزه است.
3- شجاعت و مهربانی و آقایی و بلندمرتبه‌گی بعد از تو کجا رفته است؟!