حسین آهی‌

حسین آهی
زادروز	1331 ه.ش تهران
مرگ	1398 ه. ش
ملیت	ایرانی
تخلص	ابن آهی

حسین آهی (1331 ه. ش - 1398 ه. ش) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.

زندگینامه

حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص می‌کرد در سال 1331 ه. ش در تهران به دنیا آمد. پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبان‌های عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد.

وی از سال 1354 ه. ش به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «دره‌ی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمه‌ی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 ه. ش انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالب‌های شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است.

وی سرانجام در 8 مرداد 1398 دارفانی را وداع گفت.

آثار

از حسین آهی بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است.

منظوم

• «بحور شعر فارسی»
• «فهرست کامل عروضی دیوان ناصر خسرو»
• «فرهنگ اصطلاحات ادبی»
• «خیام شناسی»
• «فهرست عروضی حافظ»
• «دیوان ریاضی یزدی (حواشی و تصحیح و مقدمه)»
• «تصحیح و شرح دیوان کامل بیدل»
• «تصحیح کتاب کامل بهایی»

مقاله‌ها

• درباره شعر و شعر عاشورا، رسالت ، 29 دی 1387 : ص 19

اشعار

خون خدا

می‌خواست کفر، افکند از جوش، کعبه را		تا اهل دین، کنند فراموش، کعبه را
بگرفت جا، به‌دامن کرب‌وبلا، حسین‌		با درد و غم، چو کرد هم‌آغوش، کعبه را
شد زنده دین حق ز قیامش، اگرچه کرد		اندر عزای خویش، سیه‌پوش، کعبه را
خون خدا به کرب‌وبلا موج می‌زند		بینم ولیک ساکت و خاموش، کعبه را
بوی خوشی که می‌وزد از تربت حسین‌		گویی که بُرده تا ابد از هوش، کعبه را
بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا		شد حلقه‌ی ارادتِ در گوش، کعبه را
از بس که اشک ریخته در ماتم حسین‌		چون زمزم است، چشمه‌ی پرجوش، کعبه را
یا نیست جز خیال شه کربلا به‌سر		یا خاطرم نموده فراموش، کعبه را

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1473.
• محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.