میرزا تقی علی آبادی

میرزا تقی علی آبادی
زمینهٔ کاری	شاعر
پدر و مادر	میرزا زکی
مرگ	1256 ه.ق
تخلص	«صاحب»

میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی از شعرای قرن سیزدهم است.

زندگینامه

میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی فرزند میرزا زکی است. اصالت او از علی آباد مازندران است.

میرزا محمد تقی در شعر و شاعری ید طولایی داشته است. ابتدا به «هلالی» تخلّص می‌کرد ولی بعداً تخلصش را به «صاحب» تغییر داد و به همین جهت به «صاحب دیوان» نیز اشتهار یافت. وفات وی در سال 1256 ه.ق واقع شده است.

سبک دیوان

دیوان وی با حمد و ثنای پروردگار، مدح و منقبت پیامبر اکرم(ص)،‌ حضرت علی (ع)، و امام رضا (ع) آغاز شده است.

مراثی در دیوان وی، در قالب قصیده و مثنوی سروده شده است. مرثیه‌هایی که در قالب مثنوی سروده شده با مضامینی چون:

• شهادت حضرت علی‌اصغر (ع)

• مکالمۀ امام حسین (ع) با عمر سعد

• حلول ماه محرم

• مکالمه امام حسین (ع) با جبرئیل و فوجی از ملایکه همراه است.

هنرمندانه‌ترین بخش این مثنوی‌ها‌، بخش حلول ماه محرم است. شاعر در این بخش با پارادوکسی زیبا و در وزنی شاد و آهنگین،‌ مژدۀ آمدن ماه غم و اندوه را بیان می‌دارد. این مثنوی با شورانگیزی و سرمستی خاصی آغاز می‌شود.

مراثی در قالب قصیده،‌ در مدح و رثای حضرت سید‌الشهدا (ع) است. اشعار وی بسیار فاخر، ادبی و پخته است. شاعر به حوادث عاشورا نگاهی احساسی دارد؛ ولی چندین بیت با رنگ و بوی عرفانی در ابیاتش مشاهده می‌شود.

کتاب شناسی

• صاحب دیوان علی آبادی، زین العابدین درگاهی. تهران: رسانش نوین، 1394.