ام وهب: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
وى دختر [[عبد]] و همسر [[عبد الله بن عمیر کلبى]] از طایفۀ [[بنى علیم]] بود. چون شوهرش تصمیم گرفت از [[کوفه]] به یارى حسین (ع) بیرون آید، امّ وهب نیز اصرار کرد تا او را هم با خود ببرد. شبانه به یاران حسین (ع) در کربلا پیوستند. روز عاشورا وقتى شوهرش عبد الله بن عمیر به میدان رفت، او نیز چوبى به دست گرفت و به میدان شتافت ولى امام حسین (ع) مانع او شد و فرمود: | وى دختر [[عبد]] و همسر [[عبد الله بن عمیر کلبى]] از طایفۀ [[بنى علیم]] بود. چون شوهرش تصمیم گرفت از [[کوفه]] به یارى حسین (ع) بیرون آید، امّ وهب نیز اصرار کرد تا او را هم با خود ببرد. شبانه به یاران حسین (ع) در کربلا پیوستند. روز عاشورا وقتى شوهرش عبد الله بن عمیر به میدان رفت، او نیز چوبى به دست گرفت و به میدان شتافت ولى امام حسین (ع) مانع او شد و فرمود: | ||
بر زنان جهاد نیست. امّا پس از شهادت شوهرش به بالین او رفت و صورت او را پاک مى‌کرد که [[شمر]]، غلامى را سراغ او فرستاد. آن غلام، با گرزى بر سر آن زن کوبید و او را شهید کرد.<ref>'' | بر زنان جهاد نیست. امّا پس از شهادت شوهرش به بالین او رفت و صورت او را پاک مى‌کرد که [[شمر]]، غلامى را سراغ او فرستاد. آن غلام، با گرزى بر سر آن زن کوبید و او را شهید کرد.<ref>''همان، ص 482؛ انصار الحسین، ص 61 به نقل از تاریخ طبرى.''</ref> | ||
{{واقعه کربلا}} | {{واقعه کربلا}} | ||
{{یاران امام حسین}} | {{یاران امام حسین}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 60.'' | * ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 60.'' | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۰۸
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | ام‌وهب دختر عبد |
| نسب | نمر بن قاسط |
| خویشاوندان سرشناس | عبدالله بن عمیر کلبی |
| محل زندگی | کوفه |
| وفات/شهادت | (شهادت 61 ق) - کربلا |
| از یاران | امام حسین (ع) |
وى دختر عبد و همسر عبد الله بن عمیر کلبى از طایفۀ بنى علیم بود. چون شوهرش تصمیم گرفت از کوفه به یارى حسین (ع) بیرون آید، امّ وهب نیز اصرار کرد تا او را هم با خود ببرد. شبانه به یاران حسین (ع) در کربلا پیوستند. روز عاشورا وقتى شوهرش عبد الله بن عمیر به میدان رفت، او نیز چوبى به دست گرفت و به میدان شتافت ولى امام حسین (ع) مانع او شد و فرمود:
بر زنان جهاد نیست. امّا پس از شهادت شوهرش به بالین او رفت و صورت او را پاک مى‌کرد که شمر، غلامى را سراغ او فرستاد. آن غلام، با گرزى بر سر آن زن کوبید و او را شهید کرد.[۱]
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 60.
پی نوشت
- ↑ همان، ص 482؛ انصار الحسین، ص 61 به نقل از تاریخ طبرى.