قارب بن عبدالله بن اریقط دئلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:


==زندگینامه==
==زندگینامه==
پدر قارب، عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) بود و در هنگام هجرت آن حضرت به مدینه راه ‌بلد ایشان بود. مادرش فُکَیهه، کنیز [[حسین|امام حسین (ع)]] و در خدمت همسر [[حسین بن علی|امام حسین (ع)]]، [[رباب|رباب (س)]] بود. فکیهه به همسری عبدالله در آمد و قارب حاصل این ازدواج بود. در نتیجه به او غلام امام حسین (ع) می‌گفتند.
پدر قارب، عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) بود و در هنگام هجرت آن حضرت به مدینه راه ‌بلد ایشان بود. مادرش [[فکیهه|فُکَیهه]]، کنیز [[حسین|امام حسین (ع)]] و در خدمت همسر [[حسین بن علی|امام حسین (ع)]]، [[رباب|رباب (س)]] بود. فکیهه به همسری عبدالله در آمد و قارب حاصل این ازدواج بود. در نتیجه به او غلام امام حسین (ع) می‌گفتند.
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
قارب از مدینه تا [[کربلا]] همراه [[امام حسین (ع)]] بود و سرانجام در روز [[عاشورا]] و در حمله اول به [[شهادت]] رسید. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج4، ص24،5؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص69؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص18؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص156.</ref>
قارب از مدینه تا [[کربلا]] همراه [[امام حسین (ع)]] بود و سرانجام در روز [[عاشورا]] و در حمله اول به [[شهادت]] رسید. <ref>ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج4، ص24،5؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص69؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص18؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص156.</ref>
خط ۴۰: خط ۴۰:
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[رده: شهیدان عاشورا]]
[[en:Qarib b. Abd Allah]]
[[en:Qarib b. Abd Allah]]
<references />

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۶

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل قارب بن عبدالله بن اُرَیقِط (اُرَیقِد) دئلی (دیلمی)
محل زندگی مدینه
نقش های برجسته او در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید.

قارب بن عبدالله بن اُرَیقِط (اُرَیقِد) دئلی (دیلمی)، از اصحاب امام حسین(ع) بود که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

زندگینامه

پدر قارب، عبدالله از اصحاب پیامبر (ص) بود و در هنگام هجرت آن حضرت به مدینه راه ‌بلد ایشان بود. مادرش فُکَیهه، کنیز امام حسین (ع) و در خدمت همسر امام حسین (ع)، رباب (س) بود. فکیهه به همسری عبدالله در آمد و قارب حاصل این ازدواج بود. در نتیجه به او غلام امام حسین (ع) می‌گفتند.

نقش در واقعه کربلا

قارب از مدینه تا کربلا همراه امام حسین (ع) بود و سرانجام در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید. [۱]

در زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی قارِب مَولَی الحُسَینِ بنِ عَلی»

منبع

پی نوشت

  1. ر.ک : الاصابه فی تمییز الصحابه ، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، به کوشش علی محمد بجاوی، بیروت: مؤسسه التاریخ العربی، 1328 ﻫ ق.، ج4، ص24،5؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص69؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، 1414 ﻫ ق.، ج3، ص76؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص18؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: 1403 ﻫ ق.، ج1، ص611؛ عبرات المصطفین فی مقتل الحسین (ع)، محمودی، محمدباقر، قم: مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، 1415 ه ق.، ج2، ص156.