میرانجم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات هنرمند | |||
| رنگ پس‌زمینه = | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی =میرزا محمد روحانی | |||
| نام = میرانجمن | |||
| نام خانوادگی = | |||
| تاریخ تولد = ۱۲۴۰ ه. ق. | |||
| شهر تولد= خوانسار | |||
| کشور تولد= ایران | |||
| تاریخ مرگ =۱۳۲۰ ه. ق. | |||
| شهر مرگ = | |||
| کشور مرگ = | |||
| ملیت = ایرانی | |||
| حوزه فعالیت = تعزیه نویس، تعزیه خوان | |||
| رشته = هنرهای نمایشی | |||
| آموزش = | |||
| جنبش = | |||
| سبک = | |||
| آثار = | |||
| پشتیبانان = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| جوایز = | |||
| وب‌گاه = | |||
}}'''میرزا محمد روحانی،''' ملقب به میرانجم از تعزیه نویسان ایرانی است. | |||
== زندگینامه == | |||
میزا محمد روحانی، ملقب به «میرانجم» و متخلص به «انجم» فرزند «عبدالصمد» در سال ۱۲۴۰ ه.ق. در خوانسار به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را ازدست داد و تحت حمایت عموی خود «عبدالصاحب» قرار گرفت. ایشان آموزش علوم معقول و منقول نزد عمویش آغاز کرد و تحصیل در علوم دینی را تا کسب درجه اجتهاد ادامه داد. از کودکی طبع شاعری داشت و برای مجلس [[تعزیه]] شعر می سرود. او چون از صدای خوبی برخوردار بود گاها در تعزیه ها [[مخالف خوان|مخالف خوانی]] نیز میکرد. | |||
زمانیکه ناصرالدین شاه به حکومت رسید، به تعزیه اهمیت زیادی میداد و تمامی [[تعزیه خوانان]]، تعزیه نویسان و همه کسانی که در این هنر دستی داشتند، به [[تکیه دولت]] دعوت کرد. تعزیه ای که میرزامحمد از روی نسخه خود نوشته اش در آنجا اجرا کرد، توجه ناصرالدین شاه را جلب نمود و شاه به میرزا محمد لقب میرانجمن داد. همین عنوان سبب شد تا او تخلص میرانجم را برای خود برگزیند. بعد از آن میرانجم در سراسر ایران تعزیه اجرا نمود و به تربیت شاگردانی در این زمینه پرداخت. | |||
ایشان سرانجام در سال ۱۳۲۰ ه.ق. درگذشت و در روستای قدمگاه به خاک سپرده شد. | |||
== آثار == | |||
تعداد ۷۵ نسخه تعزیه از میرانجم به یادگار مانده است. | |||
== نمونه اشعار == | |||
ابیات زیر از زبان [[حر بن یزید ریاحی|حر]] در تعزیه [[شهادت]] حر به شیوه پهلوانان شاهنامه سروده شده است. | |||
<br /> | |||
{| | |||
|ز گرد سم اسب زرین رکاب | |||
| | |||
|کنم تیر رخشان رخ آفتاب | |||
|- | |||
|اگر در رکابم رسد اشکبوس | |||
| | |||
|شود چهره اش زرد چون سندروس | |||
|- | |||
|منم آنکه از گرز البرز سان | |||
| | |||
|نگون آورم بر زمین آسمان | |||
|- | |||
|ز رستم ز هر باب من برترم | |||
| | |||
|چو سهراب میلرزد از خنجرم | |||
|- | |||
|منم حر نام آور ای شهریار | |||
| | |||
|به فوج پیاده چو سام سوار | |||
|} | |||
== منبع == | |||
* [https://rpll.ui.ac.ir/article_19436.html متن شناسی قدمگاه انجم در تعزیه ایران، متن شناسی ادب فارسی (علمی- پژوهشی)، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، دوره جدید، شماره ۴ُ، زمستان ۱۳۹۴، ص ۸۳-۱۰۰] | |||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||
[[رده:هنرمندان]] | |||
[[رده:هنرمندان در گروه ادبیات نمایشی]] | |||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:شاعران عاشورایی]] | |||
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۹
| میرانجمن | |
|---|---|
| زاده |
میرزا محمد روحانی ۱۲۴۰ ه. ق. خوانسار |
| مرگ | ۱۳۲۰ ه. ق. |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
میرزا محمد روحانی، ملقب به میرانجم از تعزیه نویسان ایرانی است.
زندگینامه
میزا محمد روحانی، ملقب به «میرانجم» و متخلص به «انجم» فرزند «عبدالصمد» در سال ۱۲۴۰ ه.ق. در خوانسار به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را ازدست داد و تحت حمایت عموی خود «عبدالصاحب» قرار گرفت. ایشان آموزش علوم معقول و منقول نزد عمویش آغاز کرد و تحصیل در علوم دینی را تا کسب درجه اجتهاد ادامه داد. از کودکی طبع شاعری داشت و برای مجلس تعزیه شعر می سرود. او چون از صدای خوبی برخوردار بود گاها در تعزیه ها مخالف خوانی نیز میکرد.
زمانیکه ناصرالدین شاه به حکومت رسید، به تعزیه اهمیت زیادی میداد و تمامی تعزیه خوانان، تعزیه نویسان و همه کسانی که در این هنر دستی داشتند، به تکیه دولت دعوت کرد. تعزیه ای که میرزامحمد از روی نسخه خود نوشته اش در آنجا اجرا کرد، توجه ناصرالدین شاه را جلب نمود و شاه به میرزا محمد لقب میرانجمن داد. همین عنوان سبب شد تا او تخلص میرانجم را برای خود برگزیند. بعد از آن میرانجم در سراسر ایران تعزیه اجرا نمود و به تربیت شاگردانی در این زمینه پرداخت.
ایشان سرانجام در سال ۱۳۲۰ ه.ق. درگذشت و در روستای قدمگاه به خاک سپرده شد.
آثار
تعداد ۷۵ نسخه تعزیه از میرانجم به یادگار مانده است.
نمونه اشعار
ابیات زیر از زبان حر در تعزیه شهادت حر به شیوه پهلوانان شاهنامه سروده شده است.
| ز گرد سم اسب زرین رکاب | کنم تیر رخشان رخ آفتاب | |
| اگر در رکابم رسد اشکبوس | شود چهره اش زرد چون سندروس | |
| منم آنکه از گرز البرز سان | نگون آورم بر زمین آسمان | |
| ز رستم ز هر باب من برترم | چو سهراب میلرزد از خنجرم | |
| منم حر نام آور ای شهریار | به فوج پیاده چو سام سوار |