ام البنین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ام‌البنین''' مادر [[عباس ابن علی(ع)|حضرت اباالفضل(ع)]] و همسر امیرالمومنین پس از [[شهادت]] حضرت فاطمه(س) بود و در [[کربلا]] چهار پسرش در دفاع از [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] به [[شهادت]] رسیدند.{{جعبه اطلاعات امامزاده | '''ام‌البنین''' مادر [[عباس ابن علی(ع)|حضرت اباالفضل(ع)]] و همسر امیرالمومنین پس از [[شهادت]] حضرت فاطمه(س) بود و در [[کربلا]] چهار پسرش در دفاع از [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] به [[شهادت]] رسیدند.{{جعبه اطلاعات امامزاده | ||
| نام = فاطمه بنت حزام | | نام = فاطمه بنت حزام | ||
| تصویر = | | تصویر =مزار ام البنین.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| عنوان تصویر = | | عنوان تصویر =مزار ام البنین | ||
| نقش =مادر چهار شهید کربلا | | نقش =مادر چهار شهید کربلا | ||
| کنیه = ام البنین | | کنیه = ام البنین | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| پدر = | | پدر = | ||
| مادر = عباس بن علی، جعفر بن علی، عبدالله بن علی | | مادر = عباس بن علی، جعفر بن علی، عبدالله بن علی، عثمان بن علی | ||
| همسران = امام علی(ع) | | همسران = امام علی(ع) | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۸
ام‌البنین مادر حضرت اباالفضل(ع) و همسر امیرالمومنین پس از شهادت حضرت فاطمه(س) بود و در کربلا چهار پسرش در دفاع از امام حسین(ع) به شهادت رسیدند.
| فاطمه بنت حزام | |
|---|---|
 مزار ام البنین | |
| نقش | مادر چهار شهید کربلا |
| نام | فاطمه بنت حزام |
| کنیه | ام البنین |
| مادر | عباس بن علی، جعفر بن علی، عبدالله بن علی، عثمان بن علی |
| همسر(ان) | امام علی(ع) |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نام اصلی ام البنین، فاطمه بنت حزام بود. وی از قبیله بنی کلاب و خواهر ولبید، شاعر بود. زنی با شرافت از خانواده‌ای ریشه‌دار و دلاور بود. وی به واسطه‌ی عقیل، برادر حضرت امیر، به همسری علی(ع) درآمد. او نسبت به فرزندان حضرت زهرا(س) بسیار مهربان بود. ثمره این ازدواج چهار پسر به نامهای عباس، جعفر، عبدالله و عثمان بود که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سیدالشهدا(ع) به شهادت رسیدند.[۱]
پس از عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ام البنین پس از شهادت فرزندانش همه روزه به بقیع می‌رفت و بچه های عباس را نیز به همراه می برد و به یاد شهدای کربلا مرثیه و نوحه می خواند. زنان مدینه نیز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع می شدند و می‌گریستند.
اشعاری هم درباره عباس سروده بود.[۲] وقتی زنان به ام البنین تسلیت می‌گفتند، می‌گفت دیگر مرا ام البنین خطاب نکنید، چرا که امروز دیگر فرزندانم شهید شده‌اند.
چهار پسر وی در هنگام شهادت عباس ۳۵ سال، عبدالله ۲۵ سال، عثمان ۲۱ سال و جعفر ۱۹ سال داشتند.