نعش: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است. | '''نعش''' پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است. | ||
== پیکر شهدا در کربلا == | ==پیکر شهدا در کربلا== | ||
در کربلا امام | در [[کربلا]] [[امام حسین(ع)]] بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] امام حسین(ع)، پس از [[عاشورا]] کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم [[تعزیه]] و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند، | ||
== پیکر شهدای کربلا در تعزیه == | ==پیکر شهدای کربلا در تعزیه== | ||
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود. | برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. <ref>فرهنگ فارسى، معین.</ref> در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
== پی‌نوشت == | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۴۷.] | ||
==پی‌نوشت== | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۶
نعش پیکر بى‌روح، جسد است و به معنى تابوت هم آمده‌است.
پیکر شهدا در کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در کربلا امام حسین(ع) بر سر نعش شهدا حاضر مى‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزادارى کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانى هم که اشخاص، نقشهاى مختلفى به عهده مى‌گیرند،
پیکر شهدای کربلا در تعزیه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
برخى هم در نقش، نعش در میدان بر زمین مى‌افتند و تداعى کنندۀ اجساد شهداى کربلا مى‌گردند. کسى که در تعزیه، نقش بى‌اهمیّت و بى‌سخنى را به عهده دارد. [۱] در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکانهاى خون‌آلود و شمشیرهاى شکسته و سنانها که بر روى نعشها دوخته یا جاسازى شده بود نشان مى‌دادند که یادآور وضع طبیعى کشته‌هاى میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانى با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ فرهنگ فارسى، معین.