دفن در کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «دفن شدن در سرزمین مقدّس کربلا در فرهنگ شیعه،ارزش است و رحمت الهى شامل کسانى م...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
دفن شدن در سرزمین مقدّس کربلا در فرهنگ شیعه،ارزش است و رحمت الهى شامل کسانى مى‌شود که در حایر حسینى و کربلا دفن شوند.بسیارى از بزرگان،علما، امرا و مردم عادى وصیت مى‌کرده‌اند که در آنجا دفن شوند و حتى کسانى پس از مدفون شدن در جاى دیگر،دوباره جسد را به کربلا منتقل کرده‌اند و نمونه‌هاى زیادى براى آن هست،از جمله پدر سید رضى گردآورندۀ نهج البلاغه. <ref>موسوعة العتبات المقدسه،الخلیلى،ج 8،ص 95.</ref> در اینکه محدودۀ این استحباب و ارزش تا کجاست،دیدگاههاى مختلفى است،بستگى به محدودۀ حرم دارد که از یک فرسخ تا پنج فرسخ هم نقل شده است.
دفن شدن در سرزمین مقدّس [[کربلا]] در فرهنگ شیعه، ارزش است و رحمت الهى شامل کسانى مى‌شود که در حایر حسینى و کربلا دفن شوند. بسیارى از بزرگان،علما، امرا و مردم عادى وصیت مى‌کرده‌اند که در آنجا دفن شوند و حتى کسانى پس از مدفون شدن در جاى دیگر، دوباره جسد را به کربلا منتقل کرده‌اند و نمونه‌هاى زیادى براى آن هست،از جمله پدر سید رضى گردآورندۀ نهج البلاغه. <ref>موسوعة العتبات المقدسه،الخلیلى،ج ۸،ص ۹۵.</ref> در اینکه محدودۀ این استحباب و ارزش تا کجاست، دیدگاههاى مختلفى است،بستگى به محدودۀ حرم دارد که از یک فرسخ تا پنج فرسخ هم نقل شده‌است.


== منبع ==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۷۶.


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 176.

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۶

دفن شدن در سرزمین مقدّس کربلا در فرهنگ شیعه، ارزش است و رحمت الهى شامل کسانى مى‌شود که در حایر حسینى و کربلا دفن شوند. بسیارى از بزرگان،علما، امرا و مردم عادى وصیت مى‌کرده‌اند که در آنجا دفن شوند و حتى کسانى پس از مدفون شدن در جاى دیگر، دوباره جسد را به کربلا منتقل کرده‌اند و نمونه‌هاى زیادى براى آن هست،از جمله پدر سید رضى گردآورندۀ نهج البلاغه. [۱] در اینکه محدودۀ این استحباب و ارزش تا کجاست، دیدگاههاى مختلفى است،بستگى به محدودۀ حرم دارد که از یک فرسخ تا پنج فرسخ هم نقل شده‌است.

منبع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۷۶.

پی‌نوشت

  1. موسوعة العتبات المقدسه،الخلیلى،ج ۸،ص ۹۵.