بانى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بانی به معنای پایه‌گذار، مؤسّس است. | '''بانی''' به معنای پایه‌گذار، مؤسّس است. | ||
در [[فرهنگ عاشورا]] و [[مراسم سوگوارى]]، کسى که بر پاى دارندۀ [[مجلس عزاداری|مجلس عزا]] یا [[تعزیه خوانی|تعزیه]] و [[روضه خوانی|روضه]] و سخنرانى براى امام حسین (ع) و دیگر معصومین است. | == بانی مراسم سوگواری امام حسین(ع) == | ||
در [[فرهنگ عاشورا]] و [[مراسم سوگوارى]]، کسى که بر پاى دارندۀ [[مجلس عزاداری|مجلس عزا]] یا [[تعزیه خوانی|تعزیه]] و [[روضه خوانی|روضه]] و سخنرانى براى امام حسین(ع) و دیگر معصومین است. | |||
بانى مجلس معمولا بنا به [[نذر]] و نیاز یا از روى عشق و علاقه دست به این کار مى‌زند و متکفّل خرج و هزینۀ پذیرایى و اجرت [[روضه خوان|روضه‌خوان]] و [[تعزیه خوان|تعزیه‌خوان]] و [[واعظ]] و محلّ برگزارى جلسه مى‌شود. به مؤسّس ساختن مسجد و [[حسینیه|حسینیّه]] هم بانى گفته مى‌شود. رسم است که واعظ و [[مداح|مدّاح]]، بانى مجلس را یاد و دعا مى‌کند که خداوند قبول فرماید و مورد عنایت و کرم | بانى مجلس معمولا بنا به [[نذر]] و نیاز یا از روى عشق و علاقه دست به این کار مى‌زند و متکفّل خرج و هزینۀ پذیرایى و اجرت [[روضه خوان|روضه‌خوان]] و [[تعزیه خوان|تعزیه‌خوان]] و [[واعظ]] و محلّ برگزارى جلسه مى‌شود. به مؤسّس ساختن مسجد و [[حسینیه|حسینیّه]] هم بانى گفته مى‌شود. رسم است که واعظ و [[مداح|مدّاح]]، بانى مجلس را یاد و دعا مى‌کند که خداوند قبول فرماید و مورد عنایت و کرم اباعبدالله(ع) قرار گیرد. | ||
==منابع== | |||
*''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص۶۸.'' | |||
* ''جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، | |||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۴۳
بانی به معنای پایه‌گذار، مؤسّس است.
بانی مراسم سوگواری امام حسین(ع)
در فرهنگ عاشورا و مراسم سوگوارى، کسى که بر پاى دارندۀ مجلس عزا یا تعزیه و روضه و سخنرانى براى امام حسین(ع) و دیگر معصومین است.
بانى مجلس معمولا بنا به نذر و نیاز یا از روى عشق و علاقه دست به این کار مى‌زند و متکفّل خرج و هزینۀ پذیرایى و اجرت روضه‌خوان و تعزیه‌خوان و واعظ و محلّ برگزارى جلسه مى‌شود. به مؤسّس ساختن مسجد و حسینیّه هم بانى گفته مى‌شود. رسم است که واعظ و مدّاح، بانى مجلس را یاد و دعا مى‌کند که خداوند قبول فرماید و مورد عنایت و کرم اباعبدالله(ع) قرار گیرد.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص۶۸.