جوهرى سنندجى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | '''جوهری سنندجی''' (۱۲۱۸ ه. ق- ۱۲۵۰ ه. ق) از مرثیه سرایان ایرانی دوره قاجار است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = جوهرى سنندجى | | نام = جوهرى سنندجى | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی =خسروبیگ جوهری سنندجی | ||
| زمینه فعالیت =شعر آئینی | | زمینه فعالیت =شعر آئینی | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ۱۲۱۸ ه. ق | ||
| محل تولد =سنندج | | محل تولد =سنندج | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۲۵۰ ه. ق | ||
| محل مرگ =کردستان | | محل مرگ =کردستان | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
خسروبیگ فرزند محمدبیگ و تخلص شعرى‌اش «جوهرى» است. خانواده او در کردستان صاحب منصب بوده‌اند. او در خدمت خسروخان (والی کردستان) به شغل کتابدارى می‌پرداخت. جوهری در زادگاهش مشهور و مراثى وی با اقبال اهالى رو به رو بوده‌است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
جوهری در سبک عراقى شعر | جوهری در سبک عراقى شعر می‌سروده‌است. | ||
==اشعار== | |||
===مثمّن ترکیب عاشورایى=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان }} | {{ب| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان }} | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۳۳۴-۳۳۶.]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۹
جوهری سنندجی (۱۲۱۸ ه. ق- ۱۲۵۰ ه. ق) از مرثیه سرایان ایرانی دوره قاجار است.
| جوهرى سنندجى | |
|---|---|
| نام اصلی | خسروبیگ جوهری سنندجی |
| زمینهٔ کاری | شعر آئینی |
| زادروز | ۱۲۱۸ ه. ق سنندج |
| مرگ | ۱۲۵۰ ه. ق کردستان |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | شاعر |
| سبک نوشتاری | سبک عراقى |
| تخلص | «جوهرى» |
زندگینامه
خسروبیگ فرزند محمدبیگ و تخلص شعرى‌اش «جوهرى» است. خانواده او در کردستان صاحب منصب بوده‌اند. او در خدمت خسروخان (والی کردستان) به شغل کتابدارى می‌پرداخت. جوهری در زادگاهش مشهور و مراثى وی با اقبال اهالى رو به رو بوده‌است.
آثار
جوهری در سبک عراقى شعر می‌سروده‌است.
اشعار
مثمّن ترکیب عاشورایى
| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان | |
| باز این چه ماتم است که اندر ظهور او | در گریه چشم پیر و به ناله دل جوان | |
| باز این چه شورش است و چه ماتم؟ | که صبح و شام از مهر و ماه اشک فرو ریزد آسمان | |
| باز این چه نوحه و چه فغان و چه ماتم است؟ | کز آب چشم چرخ روان رود کهکشان | |
| بهر عزاى آل رسول خدا حسین | شاه عرب امام عجم نور مشرقین | |
| روزى که شد به دهر چنین ظلم آشکار | در حیرتم که چرخ چرا ماند پایدار؟ | |
| در ماتم حبیب خدا زاده بتول | اى سینه آه سر کن و اى دیده خون ببار | |
| ریزد فلک ز دیده انجم سرشک خون | هر صبحدم ز کینه آن قوم نابکار | |
| مهرى که بود رونق افلاک دین ازو | شد منکسف به خاک ز بیداد روزگار | |
| اى چرخ پرستیزه ز جور تو داد! داد! | صحبت چو شام زینب و زین العباد باد! | |
| چون نخل قامت شه دین بر زمین افتاد | افغان و گریه در فلک هفتمین فتاد | |
| از توسن سپهر مه و مهر شد نگون | آن ساعتى که شاه شهیدان ز زین فتاد | |
| از وحش و طیر و انس صداى فغان و آه | برخاست از زمین و به عرش برین فتاد | |
| ایام بى سکون شد و افلاک بیقرار | چون چشم اهل بیت به سلطان دین فتاد | |
| مهر و مه و ستاره همه گشت غرق خون | از ذو الجناح گشت چون آن شاه سرنگون | |
| اندر عزاى آل نبى آسمان گریست | افلاک اشک ریخت زمین و زمان گریست | |
| از شورش و فغان عزادار اهل بیت | وحش و طیور و ارض و سما انس و جان گریست | |
| دید آن شهید را چو فتاده به خاک و خون | جبریل با معاشر کرّوبیان گریست | |
| بر اهل بیت این ستم از چرخ چون رسید؟ | مهر و مه و سپهر و مکین و مکان گریست | |
| نبود دلى ز غم که نسوزد درین ملال | چشم سپهر کور و زبان هلال لال |