فریبا عباسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فریبا | '''فریبا عباسی''' (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ١٣٦٢ ه.ش | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| والدین = رضا عباسی | | والدین = رضا عباسی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|آثار = | |آثار =«سهم از دوریتان چند غزل» | ||
|کتاب‌ها = | |کتاب‌ها = | ||
|مقاله‌ها = | |مقاله‌ها = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| شریک زندگی = | | شریک زندگی = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
فریبا عباسی فرزند رضا در دی ماه ١٣٦٢ شمسی در شهرستان مراغه در یک خانواده ترک زبان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. ایشان فارغالتحصیل رشته دبیری زبان انگلیسی از دانشگاه آزاد مراغه است و رشته مدیریت دولتی در مقطع کارشناسی ارشد است و به عنوان دبیر زبان انگلیسی مشغول به فعالیت بوده است. | |||
عباسی از اواخر دهه هفتاد وارد عرصه شعر و ادبیات شد. بیشتر فعالیت ادبی وی در قالب غزل بوده که اکثراً تم غزلهایش عاشقانه و روابط عاطفی و انسانی است. وی اگر چه تبحر خاصی در نوشتن نثر ترکی دارد، ولی عمده اشعار و غزلیاتش به زبان فارسی سروده شده است. | |||
این شاعر در چندین جشنواره از جمله شعر فجر، شعر جوان آذربایجان سراب، شعر غدیر و شعر پایداری برگزیده شده است. ایشان عضو هیأت رئیسه انجمن ادبی اوحدی مراغه، رئیس کانون ادبی بهشت و عضو دوره چهارم شورای اسلامی شهر مراغه بوده است. | |||
کتابی با عنوان «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1622541&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سهمم از دوریتان چند غزل]» از ایشان به چاپ رسیده است. <ref>گفتوگوی مؤلف با شاعر.</ref> | |||
== | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۹۳: | خط ۷۳: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1256-1257. | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1256-1257.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
| خط ۹۹: | خط ۸۱: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۳
فریبا عباسی (١٣٦٢ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| فریبا عباسی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٦٢ ه.ش |
| پدر و مادر | رضا عباسی |
| آثار | «سهم از دوریتان چند غزل» |
زندگینامه
فریبا عباسی فرزند رضا در دی ماه ١٣٦٢ شمسی در شهرستان مراغه در یک خانواده ترک زبان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. ایشان فارغالتحصیل رشته دبیری زبان انگلیسی از دانشگاه آزاد مراغه است و رشته مدیریت دولتی در مقطع کارشناسی ارشد است و به عنوان دبیر زبان انگلیسی مشغول به فعالیت بوده است.
عباسی از اواخر دهه هفتاد وارد عرصه شعر و ادبیات شد. بیشتر فعالیت ادبی وی در قالب غزل بوده که اکثراً تم غزلهایش عاشقانه و روابط عاطفی و انسانی است. وی اگر چه تبحر خاصی در نوشتن نثر ترکی دارد، ولی عمده اشعار و غزلیاتش به زبان فارسی سروده شده است.
این شاعر در چندین جشنواره از جمله شعر فجر، شعر جوان آذربایجان سراب، شعر غدیر و شعر پایداری برگزیده شده است. ایشان عضو هیأت رئیسه انجمن ادبی اوحدی مراغه، رئیس کانون ادبی بهشت و عضو دوره چهارم شورای اسلامی شهر مراغه بوده است.
کتابی با عنوان «سهمم از دوریتان چند غزل» از ایشان به چاپ رسیده است. [۱]
اشعار
| در واپسین لحظه خواندی یاران نام‌آورت را | گفتی که دشمن شکسته شیرازه لشکرت را | |
| خون بود و آتش که میریخت از هر طرف سوی خیمه | اندوه طفلان تشنه پر کرد چشم ترت را | |
| میشد که از چشم خیست پایان این قصه را خواند | وقتی که میدیدی آن دم آهسته دور و برت را..... | |
| وقتی علمدار لشکر با مشک بر دوش خود رفت | وقتی که آن سوی میدان جنگ علی اکبرت را.... | |
| از دور میآمد آری نعش سواری که بی‌دست | تنها مرو ای برادر تنها مکن یاورت را.. | |
| لبریز غم بودی و درد از شرم در خود شکستی | وقتی که قاصد خبر داد دردانه خواهرت را... | |
| حتی به طفلی که تشنه بر دستهای پدر بود | رحمی نکردند و تیری نای علی اصغرت را | |
| وقت وداع است و اینک یک کاروان غرق ماتم | خم گشتی و بوسهای سرد پیشانی دخترت را.... | |
| مردانه تا آخرین دم لب تشنه رفتی و ماندی | هر چند بارانی از تیر بارید تا پیکرت را.... | |
| ماندم که زینب چه میکرد وقتی که افتادی از پا... | وقتی در آن لحظه تلخ آمد که از تن سرت را.. | |
| رفتی که با خون سرخت معنا کنی بندگی را | رفتی که دشمن بداند اندیشه و باورت را.. | |
| هرگز کسی چون تو پیروز از جنگ دشمن نیامد | رفتی ولی زنده کردی آیین پیغمبرت را |
منابع
پی نوشت
- ↑ گفتوگوی مؤلف با شاعر.