حبیب یغمایی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = حبیب یغمایی
| نام                    = حبیب یغمایی
| تصویر                  =  
| تصویر                  =حبیب یغمایی.jpg
| توضیح تصویر            =  
| توضیح تصویر            =  
| نام اصلی              =  
| نام اصلی              =  
خط ۷۱: خط ۷۱:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
حبیب یغمایی فرزند میرزا اسد اللّه مجتهد، در سال 1280 ه. ش. دیده به جهان گشود. او از دیر باز از ادبا و شعرا و نویسندگان مشهور معاصر است.
حبیب یغمایی فرزند میرزا اسد اللّه مجتهد، در سال 1280 ه. ش. دیده به جهان گشود. او از دیرباز از ادبا و شعرا و نویسندگان مشهور معاصر است.


حبیب شاعری است خوش سلیقه و نکته سنج و صاحب ذوق، که آثاری چند از او نیز به چاپ رسیده است. <ref> سیمای شاعران؛ ص 560.</ref>
حبیب شاعری است خوش سلیقه و نکته سنج و صاحب ذوق، که آثاری چند از او نیز به چاپ رسیده است. <ref> سیمای شاعران؛ ص 560.</ref>
خط ۱۰۳: خط ۹۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


== منابع ==


 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1114.]
 
==منابع==
 
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1114.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۱۱۵: خط ۱۰۸:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران متأخر]]
[[رده:شاعران متأخر]]
<references />

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۱۹

حبیب یغمایی یکی از شاعران معاصر ایرانی است.

حبیب یغمایی
حبیب یغمایی.jpg
زادروز 1280 ه.ش

زندگینامه

حبیب یغمایی فرزند میرزا اسد اللّه مجتهد، در سال 1280 ه. ش. دیده به جهان گشود. او از دیرباز از ادبا و شعرا و نویسندگان مشهور معاصر است.

حبیب شاعری است خوش سلیقه و نکته سنج و صاحب ذوق، که آثاری چند از او نیز به چاپ رسیده است. [۱]

اشعار

به پا به گودی از آن شد خیام اطهر او که چشم خصم نیفتد به روی دختر او
ولی دریغ، که بعد از قتل او دشمن‌ ز روی دختر او بر گرفت مِعجر او
نبود قطره‌ای از آب بهر طفلش و، بود فرات موج زنان جاری از برابر او
بداد دستش و نامد به دستش آب، وز شرم‌ به خیمه‌گاه نیامد دگر برادر او
ببین وفا و مروّت، کز اهل بیت رسول‌ فدا شد از همه اوّل، علیّ اکبر او
ز کهنه پیرهن پاره‌پاره از پیکان‌ نکرد صرف نظر خصم و کند از بر او
همه بپرسم از پستی عدو، که چرا بتاخت اسب پس از مرگ او به پیکر او؟
به گوش دل شنوی چون به کربلا گذری‌ ز قتلگاه برادر، خروش خواهر او
هنوز سر ز تن آن بزرگوار جداست‌ به کربلا تن او، تا کجا بود سر او؟
غلام همّت آن مردمم که جا دادند به پاس یاری او در حریم بستر او [۲]

منابع

پی نوشت

  1. سیمای شاعران؛ ص 560.
  2. تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 291.