ویلیام او. بیمن

ویلیام ارمان بیمن (به انگلیسی: William Orman Beeman) یک محقق آمریکایی است و تخصص او در رشته مطالعات خاورمیانه است. او استاد و رئیس گروه مردم شناسی در دانشگاه مینسوتا است. ویلیام ارمان سال‌های بسیار استاد مردم شناسی و مطالعات آسیای شرقی در دانشگاه براون بود.

آثار

"Cultural Dimensions of Performance Conventions in Iranian Ta'ziyeh",

Ta'ziyeh: Ritual and Drama in Iran, 24-31p.

ترجمه

«ابعاد فرهنگی گردهمایی های نمایشی در تعزیه ایرانی»، تعزیه: آیین و نمایش در ایران، ص 42 - 43.

«بلاگردان نمادین دو تئاتر ایرانی»، ایران نامه، سال 9، 1370، ص 303- 293.

“The Ta'ziyeh of Hor, and: The Ta'ziyeh of the Children of Moslem, and:

The Ta'ziyeh of Imam Hussein (review)”, Theatre Journal, Vol. 55, No. 2, 2003, 359-362 p.

تعزیه حر و تعزیه طفلان مسلم و تعزیه امام حسین [ع] (نقد).

"Acting Styles and Actor Training in Taziyeh", By William O. Beeman and

Mohammad B. Ghaffari, The Drama Review, Vol. 49, No. 4, Winter 2005, 48–60 p.

شیوه های بازیگری و تربیت بازیگر در تعزیه

"Ta'ziyeh Performance Conventions: A Short Sketch", Asia Society ,

گردهمایی های نمایشی تعزیه: یک طرح کوتاه

"Presenting Taziyeh at Lincoln Center”, By Nigel Redden, Mohammad B.

Ghaffari, Peter J. Chelkowski, The Drama Review, Vol. 49, No. 4, Winter 2005, 124-125 p.

معرفی تعزیه در مرکز فرهنگی لینکلن

“Between Laughter and Tears: Communicational and Cultural Dimensions

of Iranian Ta’ziyeh and Ru-hozi”, Proceedings of International

Symposium on Spectacle and Entertainment, Edited by Toru Matsuda, Tokyo, Sanseido, 1983, 23-40 p.

میان خنده و گریه: ابعاد ارتباطی و فرهنگی تعزیه و [نمایش] روحوضی ایرانی

"And A Time for Pleasure", By Ali Boloukbashi and William Beeman, Iran:

Elements of Destiny, photographer Beny Roloff, General Editor Amir

Arjomand, Toronto: McClelland and Stewart, 1978, 252-275 p.

و زمانی برای لذت

"A Full Arena: The Development and Meaning of Popular Performance

Traditions in Iran" Modern Iran: The Dialectics of Continuity and

Change ed. Michael E. Bonine and Nikki R. Keddie Albany: State University of New York Press 1982, 361-381p.

یک صحنه تمام عیار: توسعه و معنای سنت های نمایشی توده پسند در ایران