اخوى تهرانى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''اخوی تهرانی''' شاعر و | '''اخوی تهرانی''' شاعر و مرثیه سرای مذهبی بود. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
حاجى میرزا سید | حاجى میرزا سید على از اقوام سادات اخوى و معاصر و معاشر با مؤلف طرائق الحقایق است. آثار منظوم او توسط مدیحه‌سرایان مورد استفاده قرار مى‌گرفته و طبعا آثار ماتمى وى نیز با اقبال مواجه بوده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
آثار معدودى از وى که در طرائق الحقائق آمده در سبک عراقى سروده شده | آثار معدودى از وى که در طرائق الحقائق آمده در سبک عراقى سروده شده است. | ||
===اشعار=== | ===اشعار=== | ||
==== ترکیب‌بند عاشورایی ==== | ====ترکیب‌بند عاشورایی==== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| طاها به ناله آمد و یاسین به خود تپید | ز اورنگ ناز تا که امام مبین فتاد }} | {{ب| طاها به ناله آمد و یاسین به خود تپید | ز اورنگ ناز تا که امام مبین فتاد }} | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۳۴
| اخوی تهرانی | |
|---|---|
| نام اصلی | حاجى میرزا سید على |
| زمینهٔ کاری | شعر آئینی |
| ملیت | ایرانی |
| سبک نوشتاری | عراقى |
اخوی تهرانی شاعر و مرثیه سرای مذهبی بود.
زندگینامه
حاجى میرزا سید على از اقوام سادات اخوى و معاصر و معاشر با مؤلف طرائق الحقایق است. آثار منظوم او توسط مدیحه‌سرایان مورد استفاده قرار مى‌گرفته و طبعا آثار ماتمى وى نیز با اقبال مواجه بوده است.
آثار
آثار معدودى از وى که در طرائق الحقائق آمده در سبک عراقى سروده شده است.
اشعار
ترکیب‌بند عاشورایی
| طاها به ناله آمد و یاسین به خود تپید | ز اورنگ ناز تا که امام مبین فتاد | |
| با زین واژگون، گذر [۱] ذو الجناح چون | بر خیمه‌گاه زینب محنت قرین فتاد | |
| آغشته دید کاکلش از خون شاه دین | زد نعره‌اى که لرزه به عرش برین فتاد | |
| خورشیدوار از افق خیمه، بى‌حجاب | آمد برون و از پى آن مه جبین فتاد | |
| همراه ماه گفتى پروین صفت به راه | جمعى ستارگان ز بنات و بنین فتاد | |
| آمد پى برادر و، چشمش در آن میان | بر خون تپیده پیکر آن نازنین فتاد | |
| گفتا که: اى مبارک توسن! برادرم | آمد چه بر سرش؟ به کجا بر زمین فتاد؟ | |
| تا بر سرش چه آمد آن دم که چشم او | بر خنجر برهنه شمر لعین فتاد | |
| گفتا: دریغ! کز ستم آخر، حسین من | از جان گذشت و در نفس واپسین فتاد | |
| چون شد درین زمین؟ که ز خون برادرم | اندیشه کس ندارد، اى خاک بر سرم! [۲] |