- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
}}{{did you know | }}{{did you know | ||
| image =امام بارهی آصف الدوله.jpg | | image =امام بارهی آصف الدوله.jpg | ||
| imagesize = | | imagesize = 330px | ||
| text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | | text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | ||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C#.D8.A7.D8.B4.D8.B9.D8.A7.D8.B1 هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.] | * [https://fa.wikihussain.com/view/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C#.D8.A7.D8.B4.D8.B9.D8.A7.D8.B1 هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.] |
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۴۹
به ویکی حسین خوش آمدید
- • ادبیات
- • جغرافیا
- • هنر
- • تاریخ
- • ادیان و مذاهب
- • تاریخ اجتماعی
مدخل برگزیده
آب مایه حیات و از اسطورهها و نمادهای مهم فرهنگهای مختلف از جمله فرهنگ شیعی است. آب، نامی عمومی برای مایع شفاف، بیمزه و بیبویی است که انسان و حیوان از آن میآشامند. آب به عنوان یکی از عناصر اربعه یا چهار «آخشیج» (خاک، آب، باد و آتش)، در فرهنگهای گوناگون همواره معانی نمادین و اسطورهشناختی متعدد و متنوعی داشته است. به طور معمول، آب در سه مفهوم به کار برده شده است: اساس شکلگیری جهان، نماد زندگی، آغاز حیات و جاودانگی، و نماد پاکی و پاککنندگی. آب در اساطیر، آیینها و شمایلنگاریها، جدا از ساختار کلیتهای فرهنگی مربوط به آن، همواره مقدم بر هر نقش و صورت و محمل و تکیهگاه هر آفرینشی است. در اساطیر مصری، جهان در ابتدا اقیانوسی از آب بوده است. در اسطورههای بینالنهرین و روایتهای آشوری نیز همه آفریدهها از آمیختن آب شیرین (Apsu) و شوراب (Tiamt) پدید میآیند. در اساطیر یونان، «نرسیس» مظهر آب و پدرش «سیزیف» خدای رودخانه و مادرش «لیریوب» الهه چشمهساران است. یونانیان باستان همچنین آیینها و جشنهایی مربوط به آب و طلب باران داشتهاند از جمله آیین «رودها» که در آن اسبهایی را زنده در میان امواج میافکندند و آنها را به خدایان دریا تقدیم میکردند. ادامه...