قافله حسینى: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۷۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Esmaeili صفحهٔ قافلۀ حسینى را به قافله حسینى منتقل کرد: حذف همزه)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
کاروانى که از مبدأ عزّت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند.قافلۀ حسینى روز 28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوّم شعبان به مکّه رسید.افراد کاروان عبارت بودند از سید الشهدا«ع»،فرزندان،برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانوادۀ خود و برخى از بستگان دیگر.این کاروان روز 8 ذیحجّه از مکّه به سوى عراق حرکت کرد.با همان نفرات قبلى،امّا با جمعى از پیروان او از مردم حجاز،کوفه و بصره که در ایّام اقامت وى در مکّه به او پیوسته بودند.حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند. <ref>مقتل الحسین،مقرّم،ص 194.</ref> این کاروان،دوّم محرّم در کربلا فرود آمد.پس از عاشورا،این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دل‌سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر،به کوفه وارد شدند.مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد«ع» هم بیمار بود و قافله سالار،حضرت زینب«ع»بود.در کوفه برخى از زنان،به بستگان خود که ساکن کوفه بودند پیوستند.
'''قافله حسینی''' کاروانى است که از مبدا عزت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد [[شهادت]] بار افکند.  


{{ب| ما کاروان رفته به تاراجیم | مردانمان شناگر رود خون }}
==روز شمار حرکت==
قافله حسینى روز 28 رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مکه رسید. افراد کاروان عبارت بودند از [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا(ع)]]، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانواده خود و برخى از بستگان دیگر.


{{ب| ما رهروان قافلۀ صبریم | رسواگر فسانۀ هر افسون }}
این کاروان روز 8 ذیحجه از مکه به سوى عراق حرکت کرد. با همان نفرات قبلى، اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز، [[کوفه]] و بصره که در ایام اقامت وى در مکه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند.<ref>مقتل الحسین،مقرم، ص194.</ref>


{{ب| فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان | ما را سلاح کارى پیکار است }}
این کاروان، دوم [[محرم]] در [[کربلا]] فرود آمد.


{| بانوى قهرمان عرب،زینب | ما را بزرگ و قافله سالار است <ref>از مؤلف،«قبلۀ این قبیله»،ص 93.</ref> }}
پس از [[عاشورا]]، این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دل‌سوخته و شهید داده شد که بصورت اسیر، به [[کوفه]] وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و [[امام سجاد(ع)]] هم بیمار بود و قافله سالار، [[حضرت زینب (س)|حضرت زینب(س)]] بود. در کوفه برخى از زنان، به بستگان خود که ساکن کوفه بودند، پیوستند.
<br />
{|
|ما کاروان رفته به تاراجیم
|
|مردانمان شناگر رود خون
|-
|ما رهروان قافلۀ صبریم
|
|رسواگر فسانۀ هر افسون
|-
|فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان
|
|ما را سلاح کارى پیکار است
|-
|بانوى قهرمان عرب،زینب
|
|ما را بزرگ و قافله سالار است <ref>از مولف،«قبله این قبیله»،ص 93.</ref>
|}


این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه،با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و بشیر،خبر بازگشت قافلۀ اهل بیت«ع»را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.


این قافله،پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و [[بشیر بن جذلم‌|بشیر]]، خبر بازگشت قافله [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.


==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 351-352.]


 
==پی‌نوشت==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 351-352.
[[رده:مفاهیم]]
[[رده:تاریخ]]
[[رده:مفاهیم اسلامی]]
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش