آداب زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «تشرّف به دیدار امام معصوم«ع»چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
تشرّف به دیدار امام معصوم«ع»چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمّه«ع»آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند.رعایت طهارت،ادب،متانت،توجّه،حضور قلب از جملۀ این آداب است. 4زیارت قبر سید الشهدا«ع»آداب ویژه‌ترى دارد،از قبیل:نماز خواندن،حاجت خواستن،بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود،راه زیارت را پیمودن،پیاده رفتن،غسل زیارت کردن،تکبیر گفتن، وداع کردن. 5شهید ثانى در کتاب«دروس»،چهارده آداب براى زیارت مى‌شمارد که خلاصۀ آنها چنین است:
تشرّف به دیدار امام معصوم «ع» چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمّه «ع» آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند. رعایت طهارت، ادب، متانت، توجّه، حضور قلب از جملۀ این آداب است.<ref>ر.ک:«بحار الأنوار»،ج 97،ص 124.</ref> زیارت قبر سید الشهدا «ع» آداب ویژه‌ترى دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.<ref>ر.ک:«بحار الأنوار»،ج 98،ص 140 به بعد.</ref> شهید ثانى در کتاب «دروس»، چهارده آداب براى زیارت مى‌شمارد که خلاصۀ آنها چنین است:


اوّل:غسل،پیش از ورود به حرم،با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن
اوّل: غسل،پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن.


دوّم:بر آستانۀ حرم ایستادن،دعا خواندن و اذن ورود طلبیدن
دوّم: بر آستانۀ حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود طلبیدن.


سوّم:کنار ضریح مطهّر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن
سوّم: کنار ضریح مطهّر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن.


چهارم:رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت،سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن
چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن.


پنجم:زیارتهاى وارده را خواندن و سلام گفتن
پنجم:زیارتهاى وارده را خواندن و سلام گفتن.


ششم:پس از زیارت،دو رکعت نماز خواندن
ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن.


هفتم:پس از نماز،دعا کردن و حاجت خواستن
هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن.


هشتم:کنار ضریح مقدارى قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن
هشتم: کنار ضریح مقدارى قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن.


نهم:در همه حال،حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه
نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه.


دهم:به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن
دهم:به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن.


یازدهم:پس از بازگشت به خانه،دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن
یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن.


دوازدهم:پس از زیارت،بهتر از قبل از زیارت بودن
دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن.


سیزدهم:بعد از تمام شدن زیارت،زود از حرم بیرون آمدن تا شوق،افزون‌تر شود،و هنگام خروج،عقب عقب بیرون آمدن
سیزدهم:بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، و هنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن.


چهاردهم:صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه،بویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن. 1
چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، بویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.<ref>همان،ج 97،ص 134.</ref>


رعایت این آداب،قرب روحى و معنوى مى‌آورد و سازندگى زیارت را افزون مى‌سازد و فلسفۀ تشریع زیارت نیز،همین بهره‌ورى از معنویات مزارات اولیاء خداست. 2
رعایت این آداب،قرب روحى و معنوى مى‌آورد و سازندگى زیارت را افزون مى‌سازد و فلسفۀ تشریع زیارت نیز،همین بهره‌ورى از معنویات مزارات اولیاء خداست.<ref>در این زمینه ر.ک:«زیارت»،به قلم مؤلّف،نشر سازمان حج و زیارت.</ref>


-زیارت،زیارت کربلا،زیارت پیاده،اذن دخول
==منبع==
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص23-24.
 
==پی نوشت==

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۵۷

تشرّف به دیدار امام معصوم «ع» چه در حال حیات و چه پس از شهادت و هنگام زیارت قبور ائمّه «ع» آدابى دارد که آن را از دیدارهاى معمولى جدا مى‌کند. رعایت طهارت، ادب، متانت، توجّه، حضور قلب از جملۀ این آداب است.[۱] زیارت قبر سید الشهدا «ع» آداب ویژه‌ترى دارد، از قبیل: نماز خواندن، حاجت خواستن، بى‌آلایش و غمگین و غبارآلود، راه زیارت را پیمودن، پیاده رفتن، غسل زیارت کردن، تکبیر گفتن، وداع کردن.[۲] شهید ثانى در کتاب «دروس»، چهارده آداب براى زیارت مى‌شمارد که خلاصۀ آنها چنین است:

اوّل: غسل،پیش از ورود به حرم، با طهارت بودن و با لباس تمیز و خشوع وارد شدن.

دوّم: بر آستانۀ حرم ایستادن، دعا خواندن و اذن ورود طلبیدن.

سوّم: کنار ضریح مطهّر ایستادن و خود را به قبر نزدیک ساختن.

چهارم: رو به حرم و پشت به قبله ایستادن در حال زیارت، سپس صورت بر قبر نهادن سپس به بالاى سر رفتن.

پنجم:زیارتهاى وارده را خواندن و سلام گفتن.

ششم: پس از زیارت، دو رکعت نماز خواندن.

هفتم: پس از نماز، دعا کردن و حاجت خواستن.

هشتم: کنار ضریح مقدارى قرآن خواندن و ثواب آن را هدیه به امام کردن.

نهم: در همه حال، حضور قلب داشتن و استغفار کردن از گناه.

دهم:به نگهبانان و خادمان حرم احسان و احترام کردن.

یازدهم: پس از بازگشت به خانه، دوباره به حرم و زیارت رفتن و در آخرین زیارت، دعاى وداع خواندن.

دوازدهم: پس از زیارت، بهتر از قبل از زیارت بودن.

سیزدهم:بعد از تمام شدن زیارت، زود از حرم بیرون آمدن تا شوق، افزون‌تر شود، و هنگام خروج، عقب عقب بیرون آمدن.

چهاردهم: صدقه دادن به نیازمندان آن شهر و آستانه، بویژه به تنگدستان از دودمان رسول خدا احسان کردن.[۳]

رعایت این آداب،قرب روحى و معنوى مى‌آورد و سازندگى زیارت را افزون مى‌سازد و فلسفۀ تشریع زیارت نیز،همین بهره‌ورى از معنویات مزارات اولیاء خداست.[۴]

منبع

  • جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص23-24.

پی نوشت

  1. ر.ک:«بحار الأنوار»،ج 97،ص 124.
  2. ر.ک:«بحار الأنوار»،ج 98،ص 140 به بعد.
  3. همان،ج 97،ص 134.
  4. در این زمینه ر.ک:«زیارت»،به قلم مؤلّف،نشر سازمان حج و زیارت.