احمد الوائلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «احمد الوائلی به سال 1347 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در زمینه‌ی خطابه و سخنوری، به...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{Infobox person
| name        = احمد وائلی{{سخ}}'''الشیخ أحمد الوائلی'''
| image      = Ahmed Al-Waeli.jpg
| image_size  = 200px
| caption    = روحانی شیعه
| birth_date  = 1928
| birth_place = [[نجف]]، [[عراق]]
| death_date  = 2003
| death_place = [[کاظمین]]، [[عراق]]
| religion    = [[شیعه]]
}}
احمد الوائلی به سال 1347 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در زمینه‌ی خطابه و سخنوری، به زیبایی درخشید و به شهرت وسیعی در کشورهای عربی خصوصا کشورهای خلیج دست یافت، او در دروس دینی و دروس آکادمیک ادامه تحصیل داد و به درجه دکتری در شریعت اسلامی و در گرایش اقتصاد اسلامی از دانشگاه قاهره، دست یافت. برخی از تألیفات او چنین است:
احمد الوائلی به سال 1347 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در زمینه‌ی خطابه و سخنوری، به زیبایی درخشید و به شهرت وسیعی در کشورهای عربی خصوصا کشورهای خلیج دست یافت، او در دروس دینی و دروس آکادمیک ادامه تحصیل داد و به درجه دکتری در شریعت اسلامی و در گرایش اقتصاد اسلامی از دانشگاه قاهره، دست یافت. برخی از تألیفات او چنین است:



نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۴۶

احمد وائلی
الشیخ أحمد الوائلی
پرونده:Ahmed Al-Waeli.jpg
روحانی شیعه
زاده 1928
نجف، عراق
مرگ 2003
کاظمین، عراق
دین شیعه

احمد الوائلی به سال 1347 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در زمینه‌ی خطابه و سخنوری، به زیبایی درخشید و به شهرت وسیعی در کشورهای عربی خصوصا کشورهای خلیج دست یافت، او در دروس دینی و دروس آکادمیک ادامه تحصیل داد و به درجه دکتری در شریعت اسلامی و در گرایش اقتصاد اسلامی از دانشگاه قاهره، دست یافت. برخی از تألیفات او چنین است:


«هویة التشیّع»، «أحکام السجون فی الشریعة و القانون».

یا ابا الطّف، ساحة الطّفّ تبقی‌و علیها مشاهد لا تزول

فهنا و النّبیّ یرقب شلوامزّقته قنا و داست خیول

یزد هیه بأنّه و حسین‌قصّه الامس و الغد الموصول [۱]


ای ابا طف! صحنه‌ی طف باقی می‌ماند و مشاهد آن نیز همواره باقیست و پیامبر «ص» و حسین (ع) قصه‌ی دیروز و فرداهاست و فراتر از زمانها و مکان هستند.



منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 601.

پی نوشت

  1. اجراس کربلاء؛ ص 42.