ام خلف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ام خلف''' همسر [[مسلم بن عوسجه]]، از زنان برجستۀ شیعه که در کربلا از یاران حضرت سید الشهدا (ع) بود. پس از شهادت مسلم بن عوسجه، [[خلف بن مسلم بن عوسجه|پسرش خلف]] آمادۀ جنگ شد. [[امام حسین (ع)]] از او خواست که به سرپرستى مادرش بپردازد. ولى مادرش او را تشویق به جنگ کرد و گفت:
'''ام خلف''' همسر [[مسلم بن عوسجه]]، از زنان برجستۀ شیعه که در کربلا از یاران حضرت سید الشهدا (ع) بود.  


جز با یارى پسر پیغمبر، از تو راضى نخواهم شد.  
== نقش در نبرد کربلا ==
پس از شهادت مسلم بن عوسجه، [[خلف بن مسلم بن عوسجه|پسرش خلف]] آمادۀ جنگ شد. [[امام حسین (ع)]] از او خواست که به سرپرستى مادرش بپردازد. ولى مادرش او را تشویق به جنگ کرد و گفت: «جز با یارى پسر پیغمبر، از تو راضى نخواهم شد.»


خلف پس از نبردى دلیرانه به شهادت رسید. پس از شهادتش، سر او را به طرف مادرش پرتاب کردند. او هم سر را برداشته، بوسید و گریست.<ref>''ر.ک:ریاحین الشریعه،ذبیح الله محلاّتى،ج 3،ص 305.''</ref> ماجرایى نظیر این، دربارۀ [[ام وهب]] و پسرش وهب بن عبد الله کلبى نقل شده است. از آنجا که در میان شهداى کربلا کسى به نام خلف بن مسلم نیست، احتمالا اشتباهى در نقل پیش آمده و امّ وهب و پسرش وهب صحیح‌تر باشد.
خلف پس از نبردى دلیرانه به [[شهادت]] رسید. پس از شهادتش، سر او را به طرف مادرش پرتاب کردند. او هم سر را برداشته، بوسید و گریست.<ref>''ر.ک:ریاحین الشریعه،ذبیح الله محلاّتى،ج ۳،ص ۳۰۵.''</ref>  
 
=== توضیح شباهتی در روایت ===
ماجرایى نظیر این، دربارۀ [[ام وهب]] و پسرش [[وهب‌ بن‌ عبدالله کلبی‌|وهب بن عبد الله کلبى]] نقل شده است. از آنجا که در میان [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]] کسى به نام خلف بن مسلم نیست، احتمالا اشتباهى در نقل پیش آمده و امّ وهب و پسرش وهب صحیح‌تر باشد.
==منابع==
==منابع==


*''[[فرهنگ عاشورا|فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج1، ص 57.]]''
*''[[فرهنگ عاشورا|فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، قم، معارف، ج۱، ص ۵۷.]]''


==پی نوشت==
==پی نوشت==

نسخهٔ ‏۳ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۳

ام خلف همسر مسلم بن عوسجه، از زنان برجستۀ شیعه که در کربلا از یاران حضرت سید الشهدا (ع) بود.

نقش در نبرد کربلا

پس از شهادت مسلم بن عوسجه، پسرش خلف آمادۀ جنگ شد. امام حسین (ع) از او خواست که به سرپرستى مادرش بپردازد. ولى مادرش او را تشویق به جنگ کرد و گفت: «جز با یارى پسر پیغمبر، از تو راضى نخواهم شد.»

خلف پس از نبردى دلیرانه به شهادت رسید. پس از شهادتش، سر او را به طرف مادرش پرتاب کردند. او هم سر را برداشته، بوسید و گریست.[۱]

توضیح شباهتی در روایت

ماجرایى نظیر این، دربارۀ ام وهب و پسرش وهب بن عبد الله کلبى نقل شده است. از آنجا که در میان شهداى کربلا کسى به نام خلف بن مسلم نیست، احتمالا اشتباهى در نقل پیش آمده و امّ وهب و پسرش وهب صحیح‌تر باشد.

منابع

پی نوشت

  1. ر.ک:ریاحین الشریعه،ذبیح الله محلاّتى،ج ۳،ص ۳۰۵.