یا فتح یا شهادت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
در فرهنگ عاشورا [[شهادت]] هم، فتح محسوب مى‌شود و فتح، فراتر از پیروزى نظامى است. بر اساس آموزش قرآنى «احدى الحسنیین» مجاهدان راه خدا چه بکشند و چه کشته شوند، پیروزند و پیروزى در سایۀ عمل به تکلیف است. | در فرهنگ عاشورا [[شهادت]] هم، فتح محسوب مى‌شود و فتح، فراتر از پیروزى نظامى است. بر اساس آموزش قرآنى «احدى الحسنیین» مجاهدان راه خدا چه بکشند و چه کشته شوند، پیروزند و پیروزى در سایۀ عمل به تکلیف است. | ||
=== انتخاب شهادت === | ===انتخاب شهادت=== | ||
شوق شهادت در [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله(ع)]] چنان بود که به فرمودۀ امام باقر(ع) روز [[عاشورا]]، نصرت الهى براى آن حضرت نازل شد و میان زمین و آسمان بود که [[حسین بن على (ع)|حسین بن على]] را مخیّر کردند که پیروز شود یا شهید گردد و وى [[شهادت]] و دیدار الهى را ترجیح داد. | شوق شهادت در [[حسین بن على (ع)|اباعبدالله(ع)]] چنان بود که به فرمودۀ امام باقر(ع) روز [[عاشورا]]، نصرت الهى براى آن حضرت نازل شد و میان زمین و آسمان بود که [[حسین بن على (ع)|حسین بن على]] را مخیّر کردند که پیروز شود یا شهید گردد و وى [[شهادت]] و دیدار الهى را ترجیح داد. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
<br /> | <br /> | ||
{| | {| | ||
|گرچه از داغ لاله مى‌سوزیم | |گرچه از داغ لاله مى‌سوزیم | ||
| | | | ||
|ما همان سر بلند دیروزیم | |ما همان سر بلند دیروزیم | ||
|- | |- | ||
|چون به تکلیف خود عمل کردیم | |چون به تکلیف خود عمل کردیم | ||
| | | | ||
|روز فتح و شکست،پیروزیم <ref>از شعر«یاد»،جواد محدّثى.</ref> | |روز فتح و شکست،پیروزیم <ref>از شعر«یاد»،جواد محدّثى.</ref> | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۷۷-۴۷۸. | |||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۷۷-۴۷۸.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۴
یا فتح یا شهادت شعاری منطبق با فرهنگ عاشورا است.
مفهوم و معنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در فرهنگ عاشورا شهادت هم، فتح محسوب مى‌شود و فتح، فراتر از پیروزى نظامى است. بر اساس آموزش قرآنى «احدى الحسنیین» مجاهدان راه خدا چه بکشند و چه کشته شوند، پیروزند و پیروزى در سایۀ عمل به تکلیف است.
انتخاب شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شوق شهادت در اباعبدالله(ع) چنان بود که به فرمودۀ امام باقر(ع) روز عاشورا، نصرت الهى براى آن حضرت نازل شد و میان زمین و آسمان بود که حسین بن على را مخیّر کردند که پیروز شود یا شهید گردد و وى شهادت و دیدار الهى را ترجیح داد.
«لمّا نزل النّصر على الحسین بن علىّ حتّى کان بین السّماء و الأرض ثمّ خیّر، النّصر او لقاء الله، فاختار لقاء اللّه».[۱]
آن حضرت، کشته شدن را هم پیروزى مى‌دانست، چون هم به رستگارى ابدى مى‌رسید، هم دین را زنده مى‌کرد.
امام حسین(ع) خود فرمود:«اما و اللّه انّى لأرجو ان یکون خیرا ما اراد اللّه بنا،قتلنا ام ظفرنا» [۲]
به خدا سوگند،امیدوارم آنچه را خداوند براى ما بخواهد.«خیر»باشد، چه کشته شویم،چه پیروز گردیم!
| گرچه از داغ لاله مى‌سوزیم | ما همان سر بلند دیروزیم | |
| چون به تکلیف خود عمل کردیم | روز فتح و شکست،پیروزیم [۳] |
گرچه از داغ لاله مى‌سوزیم ما همان سر بلند دیروزیم چون به تکلیف خود عمل کردیم روز فتح و شکست،پیروزیم [۴]
امام خمینى«ره»فرمود:«من امیدوارم به فوز«احدى الحسنیین»نائل شوم، یا پیشرفت مقصود و اقامۀ عدل و حق، یا شهادت در راه آنکه حقّ است.»[۵]