اخوى تهرانى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
{{ب| تا بر سرش چه آمد آن دم که چشم او | بر خنجر برهنه شمر لعین فتاد }} | {{ب| تا بر سرش چه آمد آن دم که چشم او | بر خنجر برهنه شمر لعین فتاد }} | ||
{{ب| گفتا: دریغ!کز ستم آخر، حسین من | از جان گذشت و در نفس واپسین فتاد }} | {{ب| گفتا: دریغ! کز ستم آخر، حسین من | از جان گذشت و در نفس واپسین فتاد }} | ||
{{ب| چون شد درین زمین؟ که ز خون برادرم | اندیشه کس ندارد، اى خاک بر سرم! <ref> | {{ب| چون شد درین زمین؟ که ز خون برادرم | اندیشه کس ندارد، اى خاک بر سرم! <ref>همان، ج 3، ص 475.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۶
اخوی تهرانی شاعر و از چهره‌های نامدار مذهبی بود.
| اخوی تهرانی | |
|---|---|
| نام اصلی | حاجى میرزا سید على |
| سبک نوشتاری | عراقى |
زندگینامه
حاجى میرزا سید على، از فامیل سادات اخوى، داراى طبع وقاد و روانى بوده و معاصر و معاشر با مؤلف طرائق الحقایق است. وى از چهره‌هاى نامدار مذهبى در زمانه خود بوده و در تکیه مخصوص به خاندان خود میلاد ائمۀ اطهار را جشن مى‌گرفته است؛ بنابراین مسلما آثار منظوم او توسط مدیحه‌سرایان مورد استفاده قرار مى‌گرفته و طبعا آثار ماتمى وى نیز با اقبال مواجه بوده است.
آثار
آثار معدودى از وى که در طرائق الحقائق آمده در سبک عراقى سروده شده و از ساختار محکم لفظى و غناى محتوایى آن‌ها پیداست که سراینده با وقوف کامل به آثار متقدمین و اطلاع از دقیقه‌هاى کلامى، طبع‌آزمایى مى‌کرده است.
اشعار
ترکیب‌بند عاشورایی
| طاها به ناله آمد و یاسین به خود تپید | ز اورنگ ناز تا که امام مبین فتاد | |
| با زین واژگون، گذر [۱] ذو الجناح چون | بر خیمه‌گاه زینب محنت قرین فتاد | |
| آغشته دید کاکلش از خون شاه دین | زد نعره‌اى که لرزه به عرش برین فتاد | |
| خورشیدوار از افق خیمه، بى‌حجاب | آمد برون و از پى آن مه جبین فتاد | |
| همراه ماه گفتى پروین صفت به راه | جمعى ستارگان ز بنات و بنین فتاد | |
| آمد پى برادر و، چشمش در آن میان | بر خون تپیده پیکر آن نازنین فتاد | |
| گفتا که: اى مبارک توسن! برادرم | آمد چه بر سرش؟ به کجا بر زمین فتاد؟ | |
| تا بر سرش چه آمد آن دم که چشم او | بر خنجر برهنه شمر لعین فتاد | |
| گفتا: دریغ! کز ستم آخر، حسین من | از جان گذشت و در نفس واپسین فتاد | |
| چون شد درین زمین؟ که ز خون برادرم | اندیشه کس ندارد، اى خاک بر سرم! [۲] |