سلام خوانی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{ب| }} | {{ب| }} | ||
{{ب| }} | {{ب| }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
اصغر شعاع، علی آنی زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 47-50. | اصغر شعاع، علی آنی زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 47-50. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== |
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۲۷
سلام خوانی برای رعایت ادب و و احترام در پیشواز و بدرقه دسته های هیئت ها و نیز در استقبال از ماه محرم خوانده می شود.
سلام خوانی دسته های عزاداری: در شهرضا، دسته های سنگ زنی که وارد هیئت یا بیت الاحزان می شوند، با هم سلام و علیک می کنند و بعد مشغول عزاداری می شوند. در زیر به نمونه ای از سلام خوانی این شهر اشاره می شود:
بعد حمد خدا و سلام و علیک | گویم از جان ثنا سلام و علیک | |
آمدم از طریق صدق و وفا | نزد اهل عزا سلام و علیک | |
آمدم با دلی حزین و فکار | همچو نی در نوا سلام و علیک | |
تا ز سوز جگر دهم شرحی | با دمی غم فزا سلام و علیک | |
شرح جانسوز ز شاه کشور عشق | سبط خیر انور سلام و علیک | |
آنکه در کوی پاکبازان زد | عاشقان را صلا سلام و علیک | |
اندر آن دشت شد ز جور یزید | فتنه ها بس به پا سلام و علیک | |
چشم عباس و اکبرش را دید | چاک چاک از جفا سلام و علیک | |
بعد انصار شد ز خنجر شمر | سرش از تن جدا سلام و علیک | |
تشنه لب داد جان میان دو نهر | خفته آب بقا سلام و علیک | |
آشنا عالمی ز داغ حسین | شد به غم مبتلا سلام و علیک |
جواب سلام
ای به حق آشنا علیک السلام | وی بیانت رسا علیک السلام | |
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} | ||
{{{2}}} |
منبع
اصغر شعاع، علی آنی زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 47-50.