محمدرضا محمدی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد رضا محمدی''' از شاعران ایرانی | '''محمد رضا محمدی''' (١٣٤٠ ه. ش) از شاعران ایرانی معاصر است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = محمد رضا محمدی | | نام = محمد رضا محمدی | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =١٣٤٠ ه.ش | ||
| محل تولد =تهران | | محل تولد =تهران | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
محمد رضا محمدی (نیکو) در سال ١٣٤٠ ه. ش در تهران چشم به جهان گشود. پس از گذرانیدن تحصیلات ابتدایی، مقطع متوسطه را در دبیرستان دار الفنون و سپس لیسانس خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علامه طباطبایی اخذ نمود. | |||
== | |||
محمد رضا محمدی (نیکو) در سال | |||
محمدی علاوه بر فیلمنامه‌نویسی کارگردانی چند کار مستند تلویزیونی را تاکنون انجام داده است. | محمدی علاوه بر فیلمنامه‌نویسی کارگردانی چند کار مستند تلویزیونی را تاکنون انجام داده است. | ||
| خط ۸۸: | خط ۷۸: | ||
محمدی تاکنون به کشورهای متعددی سفر کرده است که بخشی از سفرنامه‌های وی در سالهای اخیر در پاورقی روزنامه اطلاعات، انتشار یافته است. | محمدی تاکنون به کشورهای متعددی سفر کرده است که بخشی از سفرنامه‌های وی در سالهای اخیر در پاورقی روزنامه اطلاعات، انتشار یافته است. | ||
==آثار | ==آثار == | ||
نخستین اثر وی مجموعه شعری با نام «سرزمین بی‌آسمان» است که در سال | نخستین اثر وی مجموعه شعری با نام «سرزمین بی‌آسمان» است که در سال ١٣٧٤ ه.ش چاپ گردید. شعرهای این شاعر در نشریات مختلف کشور و برخی از جنگ‌های ادبی منتشر شده است. | ||
سایر آثار محمدی عبارتند از: «گزیده ادبیات معاصر، شماره ٩١»، «شعر امروز» که کار مشترکی با آقای ساعد باقری باشد. کتابی شامل داستانهایی از زندگی مولانا با نام «خداوندگار»، «آرش کمانگیر» و ... | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۹۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
=== رباعی === | |||
===رباعی | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۲۴: | خط ۱۱۰: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== منابع == | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1567.] | |||
== | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۳۹: | خط ۱۱۹: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۱
محمد رضا محمدی (١٣٤٠ ه. ش) از شاعران ایرانی معاصر است.
| محمد رضا محمدی | |
|---|---|
| زادروز | ١٣٤٠ ه.ش تهران |
| لقب | نیکو |
زندگینامه
محمد رضا محمدی (نیکو) در سال ١٣٤٠ ه. ش در تهران چشم به جهان گشود. پس از گذرانیدن تحصیلات ابتدایی، مقطع متوسطه را در دبیرستان دار الفنون و سپس لیسانس خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علامه طباطبایی اخذ نمود.
محمدی علاوه بر فیلمنامه‌نویسی کارگردانی چند کار مستند تلویزیونی را تاکنون انجام داده است.
محمدی تاکنون به کشورهای متعددی سفر کرده است که بخشی از سفرنامه‌های وی در سالهای اخیر در پاورقی روزنامه اطلاعات، انتشار یافته است.
آثار
نخستین اثر وی مجموعه شعری با نام «سرزمین بی‌آسمان» است که در سال ١٣٧٤ ه.ش چاپ گردید. شعرهای این شاعر در نشریات مختلف کشور و برخی از جنگ‌های ادبی منتشر شده است.
سایر آثار محمدی عبارتند از: «گزیده ادبیات معاصر، شماره ٩١»، «شعر امروز» که کار مشترکی با آقای ساعد باقری باشد. کتابی شامل داستانهایی از زندگی مولانا با نام «خداوندگار»، «آرش کمانگیر» و ...
اشعار
| ای که پیچید شبی در دل این کوچه صدایت | یک جهان پنجره بیدار شد از بانگ رهایت | |
| تا قیامت همه جا محشر کبرای تو برپاست | ای شب تار عدم شام غریبان عزایت | |
| عطش و آتش و تنهایی و شمشیر شهادت | خبری مختصر از حادثه‌ی مرگ کرب و بلایت | |
| همرهانت صفی از آینه بودند و خوش آن روز | که درخشید خدا در همه‌ی آینه‌هایت | |
| کاش بودیم و سر و دیده و دستی چو ابو الفضل | می‌فشاندیم سبک‌تر ز کفی آب، به پایت | |
| از فراسوی ازل تا ابد، ای خلق بریده | می‌رود دایره در دایره، پژواک صدایت [۱] |
رباعی
| ذکر دل و جان عاشقان مردی توست | وردِ لب مردان جهان مردی توست | |
| تاریخ عطشناک دل شیعه هنوز | سیراب شریعه‌ی جوانمردی توست [۲] | |
| او روز شهود خویش را می‌دانست | گودال فرود خویش را می‌دانست | |
| چون شاعر چیره‌ای از آغاز سخن | پایان سرود خویش را می‌دانست [۳] |