اکبر دباغیان اصفهانی (اکبر حسین ماهرخ): تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| وب‌گاه = | | وب‌گاه = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۵۹
اکبر دباغیان اصفهانی (اکبر حسین ماهرخ)، از هنرمندان ایرانی در زمینه پرده خوانی است.
| اکبر دباغیان اصفهانی (اکبر حسین ماهرخ) | |
|---|---|
.jpg) | |
| زاده |
1325 شمسی اصفهان |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | هنرهای نمایشی |
شیوه اجرای نمایش
شیوه مرشد دباغیان در اجرای پرده خوانی بسیار نو و متفاوت با شیوه قدیم است. در شیوه وی هر فیگور به فیگورهای کوچک‌تری تقسیم می‌شود. کثرت تبدیل کردن واژگان و عبارات به نشانه‌های بصری یکی دیگر از فنونی است که این مرشد به کار می‌برد.
شیوه اجرای آواز
پرده خوان با آزادی کامل درجاتی را انتخاب می‌کند و نغمه مواج خود را که در لحظه و بر اساس کلمات فضای پرده جان می‌گیرند اجرا می‌کند. گستره این حرکت مواج گاه از یک اکتاو نیز بیش‌تر می‌شود و در آن پرش‌هایی با فواصل چهارم یا پنجم به وجود می‌آید که بعضاً برای لحظاتی کوتاه، فضای آشنایی از موسیقی دستگاهی، مثل آواز بیات ترک در آغاز و دستگاه سه گاه هنگام خاتمه مقدمه به گوش می‌رسد. لحن آوازی وی اگرچه بی‌نسبت با لحن پرده خوانان قدیم نیست اما در نهایت مانند شیوه اجرایش تلفیقی و جدید است. تنوع در تونالیته، لحن تازه، استفاده از بافت‌های ملودیک به شیوه سنتی و محتوای جدید و استفاده از اوزانی که در موسیقی پرده خوانی معمول است، ویژگی‌های روایت آوازی وی را تشکیل می‌دهد.
حضور نشانه‌های میتولوژیک ایران باستان در پرده خوانی
یکی از نشانه‌ها بازوبند سهراب است. قاسم پلوان جوان در لشکر امام حسین (ع)، نشانه‌های میتولوژیک را از سهراب جوان پسر رستم پهلوان نام‌آور ایرانی اخذ کرده است که فرزندش را به علت این که در کشور توران متولد شده نمی‌شناسد.
منبع
- منبع این مدخل از مجموعه سی جلدی مرشدان پرده خوان و حاصل فعالیت‌های پژوهشی حمیدرضا اردلان است. در این مداخل برای رعایت حقوق ناشر و مؤلف و همچنین ترغیب علاقمندان به تهیه اثر، خلاصه‌ای از کتاب سی جلدی مرشدان پرده خوان آورده شده است.