علیرضا رجبعلی زاده کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''علیرضا رجبعلی زاده کاشانی،''' فرزند عبدالرحیم در شهریور ماه 1359 شمسی در کاشان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''علیرضا رجبعلی زاده کاشانی''' (١٣٥٩ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
خط ۸: خط ۸:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =    شهریور ماه 1359 ه
| تاریخ تولد            =    ١٣٥٩ه
| محل تولد                =        کاشان  
| محل تولد                =        کاشان  
| والدین                =  عبدالرحیم رجبعلی زاده کاشانی
| والدین                =  عبدالرحیم رجبعلی زاده کاشانی
خط ۲۶: خط ۲۶:
| سال‌های نویسندگی        =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|سبک نوشتاری            =
|آثار                =            «باغ در حصار مصائب» و «مترسک عاشق چشمان زاغ»
|آثار                =            «باغ در حصار مصائب»، «مترسک عاشق چشمان زاغ» ، «رمه در مه»، «زمستان در گریبان تو آیا سر برده است؟» و «عید در تبعید»
|کتاب‌ها                =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|مقاله‌ها                =
خط ۴۹: خط ۴۹:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
علیرضا رجبعلی زاده کاشانی فرزند عبدالرحیم در شهریور ماه ١٣٥٩ شمسی در کاشان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی تا دیپلم را در زادگاه خود گذراند و کاردانی را از دانشگاه علوم پزشکی اراک در رشته بهداشت اخذ نمود و سپس برای گذراندن خدمت سربازی به تهران آمد. بعد از پایان خدمت دنباله تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در همان رشته در دانشگاه علوم پزشکی کاشان به پایان برد.


ایشان سرودن شعر را به صورت حرفه‌ای از سال ١٣٧٤ ه. ش آغاز کرد و با انجمن‌های ادبی و مراکز فرهنگی در کاشان و تهران از قبیل حوزه هنری، کانون پرورش فکری و رادیو فرهنگ همکاری نزدیک داشته و هم اینک آن همکاری را در قالب نویسندگی ادامه می‌دهد. وی در بیش از 95 کنگره و جشنواره بین المللی و کشوری شعر از جمله شعر مقاومت، بیداری اسلامی و شعر عاشورایی  به دریافت لوح تقدیر نائل آمده است. <ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>‏‌
==آثار ==
آثار علیرضا رجبعلی زاده کاشانی عبارتند از:     


 
مجموعه شعر «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3004168&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author باغ در حصار مصائب]» و مجموعه «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2691414&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مترسک عاشق چشمان زاغ]» است، از ایشان به چاپ رسیده است. مجموعه اخیر در قالب نوخسروانی <ref>قالب شعری است که قدمت آن به زمان ساسانیان می‌رسد و توسط استاد اخوان ثالث برای نخستین بار احیا گردیده است که به صورت سه خطی (سه پاره) یا سه مصرعی است.‏</ref> ‌سروده شده که اولین کتاب مدوّن در سرایش این‌گونه اشعار است. «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=5359534&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author رمه در مه]» و «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2927829&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author زمستان در گریبان تو آیا سر برده است؟]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=6169005&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author عید در تبعید]» از دیگر آثار اوست.      
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه==
تحصیلات ابتدایی تا دیپلم را در زادگاه خود گذراند و کاردانی را از دانشگاه علوم پزشکی اراک در رشته بهداشت اخذ نمود و سپس برای گذراندن خدمت سربازی به تهران آمد. بعد از پایان خدمت دنباله تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در همان رشته در دانشگاه علوم پزشکی کاشان به پایان برد.
 
ایشان سرودن شعر را به صورت حرفه‌ای از سال 1374 آغاز کرد و با انجمن‌های ادبی و مراکز فرهنگی در کاشان و تهران از قبیل حوزه هنری، کانون پرورش فکری و رادیو فرهنگ همکاری نزدیک داشته و هم اینک آن همکاری را در قالب نویسندگی ادامه می‌دهد.
==آثار علیرضا رجبعلی زاده کاشانی==
آثار علیرضا رجبعلی زاده کاشانی عبارتند از: مجموعه شعر «باغ در حصار مصائب» و مجموعه «مترسک عاشق چشمان زاغ» است، از ایشان به چاپ رسیده است. مجموعه اخیر در قالب نوخسروانی <ref>قالب شعری است که قدمت آن به زمان ساسانیان می‌رسد و توسط استاد اخوان ثالث برای نخستین بار احیا گردیده است که به صورت سه خطی (سه پاره) یا سه مصرعی است.‏</ref> ‌سروده شده که اولین کتاب مدوّن در سرایش این‌گونه اشعار است.
وی در بیش از 95 کنگره و جشنواره بین المللی و کشوری شعر از جمله شعر مقاومت، بیداری اسلامی و شعر عاشورایی  به دریافت لوح تقدیر نائل آمده است. <ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>‏‌      
==اشعار==
==اشعار==
بشیر بن خزیم اسدی روایت کرد: در کوفه زینب کبری سلام الله علیها همراه قافله اسرا بود به خطبه برخاست:
بشیر بن خزیم اسدی روایت کرد: در کوفه زینب کبری سلام الله علیها همراه قافله اسرا بود و به خطبه برخاست:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| سپس روز از نفس افتاد و ـراوی گفت: آوای اذان پیچید...
{{ب| سپس روز از نفس افتاد و ـراوی گفت: آوای اذان پیچید...
خط ۱۰۴: خط ۹۱:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
=== ترکیب بند ===
'''ترکیب بند'''
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آغشته با نسیم تو در گفتن آمده            |          پیک سپیده با خبری روشن آمده  }}
{{ب| آغشته با نسیم تو در گفتن آمده            |          پیک سپیده با خبری روشن آمده  }}
خط ۱۱۵: خط ۱۰۱:
                       {{م|                ای خیل اشک و آه سواد سپاه تو  }}
                       {{م|                ای خیل اشک و آه سواد سپاه تو  }}
                           {{م|      در خون نشست مردم چشمم به راه تو  }}
                           {{م|      در خون نشست مردم چشمم به راه تو  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|  تا  چون تو را زمانه به ماتم قرین کند        |        داغی چنان رساند که غربت نشین کند  }}
{{ب|  تا  چون تو را زمانه به ماتم قرین کند        |        داغی چنان رساند که غربت نشین کند  }}
{{ب|  در غربت مدینه بدل می‌شود به خون          |    خاکی که نقش مهر تو،  داغ جبین کند  }}
{{ب|  در غربت مدینه بدل می‌شود به خون          |    خاکی که نقش مهر تو،  داغ جبین کند  }}
خط ۱۲۷: خط ۱۱۰:
                               {{م|  بر آن سرم که فاطمه را همرهی کنم  }}
                               {{م|  بر آن سرم که فاطمه را همرهی کنم  }}
                           {{م|      با روضه‌خوان داغ تو قالب تهی کنم  }}
                           {{م|      با روضه‌خوان داغ تو قالب تهی کنم  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|    با فاطمه مخواه برابر صدا کنند                |  نام مرا مباد که مادر صدا کنند }}  
{{ب|    با فاطمه مخواه برابر صدا کنند                |  نام مرا مباد که مادر صدا کنند }}  
{{ب|    با کودکان خویش سپرده‌ام مرا مباد            |    همنام یادگار پیمبر صدا کنند  }}
{{ب|    با کودکان خویش سپرده‌ام مرا مباد            |    همنام یادگار پیمبر صدا کنند  }}
خط ۱۳۹: خط ۱۱۹:
                       {{م|      با کاروان خیمه‌گیان حسین -اسیر-  }}
                       {{م|      با کاروان خیمه‌گیان حسین -اسیر-  }}
                             {{م|  نالید و گفت: «بند دلم پاره شد بشیر!» }}  
                             {{م|  نالید و گفت: «بند دلم پاره شد بشیر!» }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|  چون دانه‌های اشک، به تصریح بر زمین          |    می‌ریخت دانه دانه  تسبیح بر زمین  }}
{{ب|  چون دانه‌های اشک، به تصریح بر زمین          |    می‌ریخت دانه دانه  تسبیح بر زمین  }}
{{ب|  سجاده با تو آینه‌ای بود روی رف                  |      افتاده از کنار مفاتیح بر زمین  }}
{{ب|  سجاده با تو آینه‌ای بود روی رف                  |      افتاده از کنار مفاتیح بر زمین  }}
خط ۱۵۲: خط ۱۲۹:
                         {{م|      همراه من به هروله طفلان اشک و آه ...  }}
                         {{م|      همراه من به هروله طفلان اشک و آه ...  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۶۴: خط ۱۴۰:
                               {{م|  با من حکایت تو به آب دو دیده کرد  }}
                               {{م|  با من حکایت تو به آب دو دیده کرد  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> از خیمه‌های تشنه، علمدار تشنه‌تر            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">      سقا لب فرات و لب یار تشنه‌تر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر بار از مصاف عطش بازگشته بود            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    عباس تشنه من و این‌بار تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> قامت به یاد قد تو بسته‌ست اگر بر آب      </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    افتاده عکس  سرو و سپیدار، تشنه‌تر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  مستی تویی که ساغر دریا هر آنقدر            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  از جرعه‌های کام تو سرشار، تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  یکسوی دشت قافله در موج انتظار            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        یکسو نگاه قافله سالار، تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  تیر سه شعبه گفت: از آغاز، جای مشک        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  بودم بر آن دو دیده خونبار، تشنه‌تر!  </span>
                        |-
| class="b" colspan="3" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">    راوی نشست و قصه  دست بریده کرد              </div></center>
                              |-
| class="b" colspan="3" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">  با من حکایت تو به آب دو دیده کرد  </div></center>
|}




خط ۱۷۶: خط ۱۸۱:
                           {{م|          اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..  }}
                           {{م|          اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| class="" style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt">  ای بازوی بریده  «ماه» غریب تو                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بیتی دو، از قصیده آه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  پیوند خورده بود نگاه سری غریب                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    بالای نیزه‌ها به نگاه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  گل کرده بود از پسرانت چهار سر                  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بر نیزه، چون چهار گواه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">    چشمت به گریه گفت: که عباس من، حسین!    </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">      سقای خیمه‌های سپاه غریب تو </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  باری، چهار شیر من احرام بسته‌اند                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        تا حج خون کنند به راه غریب تو </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  در شام گیسوان تو پنهان، حسین من!            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">    خورشید  خون‌چکان پگاه غریب تو  </span>
                      |-
| class="b" colspan="3" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">                در نای من دمد به تسلا مگر «علی»  </div></center>
                          |-
| class="b" colspan="3" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">          اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..  </div></center>
|}
<br />
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|  از حال روزگار خبر می‌رسد به من          |    باری، خبر به حال دگر می‌رسد به من  }}
{{ب|  از حال روزگار خبر می‌رسد به من          |    باری، خبر به حال دگر می‌رسد به من  }}
خط ۱۸۸: خط ۲۲۱:
                           {{م|      راوی به گریه پیشتر از کاروان رسید  }}
                           {{م|      راوی به گریه پیشتر از کاروان رسید  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|  باری شنیده‌ام که به جز تازیانه‌ها              |      دستی نخورد بهر تسلا به شانه‌ها  }}
{{ب|  باری شنیده‌ام که به جز تازیانه‌ها              |      دستی نخورد بهر تسلا به شانه‌ها  }}
خط ۱۹۹: خط ۲۳۰:
                 {{م|              ای خیمه عزای حسینی سرای تو  }}
                 {{م|              ای خیمه عزای حسینی سرای تو  }}
                       {{م|          گریان مدینه با تو و گریان برای تو  }}
                       {{م|          گریان مدینه با تو و گریان برای تو  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|  ای غربت مدینه به شام تو، نوحه‌خوان        |  عالم ز ناله‌های مدام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|  ای غربت مدینه به شام تو، نوحه‌خوان        |  عالم ز ناله‌های مدام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|  شب‌های بی‌شماری ازین دست، اختران        |    بر زخم‌های «ماه تمام» تو نوحه‌خوان }}  
{{ب|  شب‌های بی‌شماری ازین دست، اختران        |    بر زخم‌های «ماه تمام» تو نوحه‌خوان }}  
خط ۲۱۳: خط ۲۴۱:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1171-1176.
 
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1171-1176.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۲۱۹: خط ۲۴۹:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۴۴

علیرضا رجبعلی زاده کاشانی (١٣٥٩ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

علیرضا رجبعلی زاده کاشانی
علیرضا رجبعلی زاده کاشانی.jpg
زادروز ١٣٥٩ه.ش
کاشان
پدر و مادر عبدالرحیم رجبعلی زاده کاشانی
آثار «باغ در حصار مصائب»، «مترسک عاشق چشمان زاغ» ، «رمه در مه»، «زمستان در گریبان تو آیا سر برده است؟» و «عید در تبعید»
مدرک تحصیلی کارشناسی بهداشت از دانشگاه علوم پزشکی کاشان

زندگینامه

علیرضا رجبعلی زاده کاشانی فرزند عبدالرحیم در شهریور ماه ١٣٥٩ شمسی در کاشان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی تا دیپلم را در زادگاه خود گذراند و کاردانی را از دانشگاه علوم پزشکی اراک در رشته بهداشت اخذ نمود و سپس برای گذراندن خدمت سربازی به تهران آمد. بعد از پایان خدمت دنباله تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در همان رشته در دانشگاه علوم پزشکی کاشان به پایان برد.

ایشان سرودن شعر را به صورت حرفه‌ای از سال ١٣٧٤ ه. ش آغاز کرد و با انجمن‌های ادبی و مراکز فرهنگی در کاشان و تهران از قبیل حوزه هنری، کانون پرورش فکری و رادیو فرهنگ همکاری نزدیک داشته و هم اینک آن همکاری را در قالب نویسندگی ادامه می‌دهد. وی در بیش از 95 کنگره و جشنواره بین المللی و کشوری شعر از جمله شعر مقاومت، بیداری اسلامی و شعر عاشورایی به دریافت لوح تقدیر نائل آمده است. [۱]‏‌

آثار

آثار علیرضا رجبعلی زاده کاشانی عبارتند از:

مجموعه شعر «باغ در حصار مصائب» و مجموعه «مترسک عاشق چشمان زاغ» است، از ایشان به چاپ رسیده است. مجموعه اخیر در قالب نوخسروانی [۲] ‌سروده شده که اولین کتاب مدوّن در سرایش این‌گونه اشعار است. «رمه در مه» و «زمستان در گریبان تو آیا سر برده است؟»، «عید در تبعید» از دیگر آثار اوست.

اشعار

بشیر بن خزیم اسدی روایت کرد: در کوفه زینب کبری سلام الله علیها همراه قافله اسرا بود و به خطبه برخاست:

سپس روز از نفس افتاد و ـراوی گفت: آوای اذان پیچید... صدا آری صدای زخمی زن در گلوی آسمان پیچید
صدا اما صدایی چون صدای غربت مولاـ که راوی گفت: طنین خطبه‌اش انگار در صفین و گوش نهروان پیچید
نفس‌ها حبس شد در سینه خم شد شانه‌های زیر بار شرم صدا تا در سکوت سربی و سنگین زنگ اشتران پیچید
و اما بعد: با انگشت سویی را نشان می‌داد و راوی گفت که از آن سو چه بوی سیب سرخی در مشام کاروان پیچید
الا سرهای در پستوی دکان‌های بی‌عاری به خود سرگرم که باری با شما سودای زر طوماری از سود و زیان پیچید
شمایان! با شمایم! سایه مردان شراب و شعر و شمشیر آی که نقل ننگتان هفتاد منزل در دهان این و آن پیچید
بپرس آیا کجا بودید وقتی رود رود آب راوی گفت: شنیدم؟! یا که دیدم؟ ...مثل دود آه من تا بیکران پیچید؟
کجا بودید وقتی شیهه خونین آن اسب غیور از دور میان دشنه دشنام و تیر طعنه و زخم زبان پیچید؟
خبر! آن دست‌های روی خاک افتاده چون پیچک سروی‌ست که دور از آب دور ساقه تنهای دست باغبان پیچید
خبر؛ آری خبر ماییم در زنجیر و راه ـاین راه ناهموار ـ که با هر پیچ وخم وادی به وادی پا به پای ساربان پیچید
نمی‌جنبید آب از آب ـراوی گفت ـ و شب شط علیلی بود شبی که داغ با هر واژه دردی تازه شد در استخوان پیچید
نگاهش را ربوده بود ناپیدای دوری... همچنان از کی؟ که روی منبر نی صوت قرآن در سکوت روضه‌خوان پیچید
چه بود این؟ این صدای گریه من بود؟ در من گریه می‌کرد ابر؟ که بود این آی راوی! او که نامش روضه شد در داستان پیچید؟ [۳]‏‌

ترکیب بند

آغشته با نسیم تو در گفتن آمده پیک سپیده با خبری روشن آمده
رنگین به خون منتشرت با نسیم صبح بوی «چهار گمشده پیراهن» آمده
تا از کدام بادیه، غلطان به خون خویش بوی چهار شیر شهید من آمده
طوفان به داغ کیست که چونان زنی عرب صورت خراش داده و در شیون آمده؟
در شیشه مشت خاک بدل می‌شود به خون گریان رسول، آینه بر دامن آمده
بر نیزه چون طلایه خونین کاروان آنک ز گرد راه سری بی‌تن آمده
ای خیل اشک و آه سواد سپاه تو
در خون نشست مردم چشمم به راه تو
تا چون تو را زمانه به ماتم قرین کند داغی چنان رساند که غربت نشین کند
در غربت مدینه بدل می‌شود به خون خاکی که نقش مهر تو، داغ جبین کند
از ناله‌های گرم تو نای زمان پرست تا خود چه‌ها که این نفس آتشین کند
بی‌شک به چله با تو نشسته‌ست آسمان تا گریه پا به پای تو یک اربعین کند
دود از خیام سوخته برخاست، نوحه کن چندان که تیره آه تو روی زمین کند
کوه از کمر شکست، مگر یکدم اقتدا با شانه صبوری «ام‌البنین» کند
بر آن سرم که فاطمه را همرهی کنم
با روضه‌خوان داغ تو قالب تهی کنم
با فاطمه مخواه برابر صدا کنند نام مرا مباد که مادر صدا کنند
با کودکان خویش سپرده‌ام مرا مباد همنام یادگار پیمبر صدا کنند
می‌خواستم حسین و حسن را به خانه‌ات باری امام! سید و سرور صدا کنند
می‌گریم از تداعی عصری که خیمه‌ها عباس را به گریه، مکرر صدا کنند
شاید به دیدن زره چاک چاک او شیر مرا شقایق پرپر صدا کنند
«زهرا» اگر تو را پسر خویش خوانده‌اند نشگفت اگر حسین برادر صدا کنند
با کاروان خیمه‌گیان حسین -اسیر-
نالید و گفت: «بند دلم پاره شد بشیر!»
چون دانه‌های اشک، به تصریح بر زمین می‌ریخت دانه دانه تسبیح بر زمین
سجاده با تو آینه‌ای بود روی رف افتاده از کنار مفاتیح بر زمین
در خود هزار تکه، در آیینه‌گی ولی یک آسمان اشارت و تلمیح بر زمین
گر آفتاب نیست پس این نور ناب چیست گرد تو از نماز مصابیح بر زمین؟
آهت چنان که ذکر تلاوت در آسمان اشکت چنان که شور تواشیح بر زمین
آیات روشن تو لگدکوب اسب‌هاست یک عصر شرحه شرحه به تشریح بر زمین
از تل زینبیه به گودال قتلگاه
همراه من به هروله طفلان اشک و آه ...
از خیمه‌های تشنه، علمدار تشنه‌تر سقا لب فرات و لب یار تشنه‌تر
هر بار از مصاف عطش بازگشته بود عباس تشنه من و این‌بار تشنه‌تر
قامت به یاد قد تو بسته‌ست اگر بر آب افتاده عکس سرو و سپیدار، تشنه‌تر
مستی تویی که ساغر دریا هر آنقدر از جرعه‌های کام تو سرشار، تشنه‌تر
یکسوی دشت قافله در موج انتظار یکسو نگاه قافله سالار، تشنه‌تر
تیر سه شعبه گفت: از آغاز، جای مشک بودم بر آن دو دیده خونبار، تشنه‌تر!
راوی نشست و قصه دست بریده کرد
با من حکایت تو به آب دو دیده کرد
از خیمه‌های تشنه، علمدار تشنه‌تر سقا لب فرات و لب یار تشنه‌تر
هر بار از مصاف عطش بازگشته بود عباس تشنه من و این‌بار تشنه‌تر
قامت به یاد قد تو بسته‌ست اگر بر آب افتاده عکس سرو و سپیدار، تشنه‌تر
مستی تویی که ساغر دریا هر آنقدر از جرعه‌های کام تو سرشار، تشنه‌تر
یکسوی دشت قافله در موج انتظار یکسو نگاه قافله سالار، تشنه‌تر
تیر سه شعبه گفت: از آغاز، جای مشک بودم بر آن دو دیده خونبار، تشنه‌تر!
راوی نشست و قصه دست بریده کرد
با من حکایت تو به آب دو دیده کرد


ای بازوی بریده «ماه» غریب تو بیتی دو، از قصیده آه غریب تو
پیوند خورده بود نگاه سری غریب بالای نیزه‌ها به نگاه غریب تو
گل کرده بود از پسرانت چهار سر بر نیزه، چون چهار گواه غریب تو
چشمت به گریه گفت: که عباس من، حسین! سقای خیمه‌های سپاه غریب تو
باری، چهار شیر من احرام بسته‌اند تا حج خون کنند به راه غریب تو
در شام گیسوان تو پنهان، حسین من! خورشید خون‌چکان پگاه غریب تو
در نای من دمد به تسلا مگر «علی»
اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..
ای بازوی بریده «ماه» غریب تو بیتی دو، از قصیده آه غریب تو
پیوند خورده بود نگاه سری غریب بالای نیزه‌ها به نگاه غریب تو
گل کرده بود از پسرانت چهار سر بر نیزه، چون چهار گواه غریب تو
چشمت به گریه گفت: که عباس من، حسین! سقای خیمه‌های سپاه غریب تو
باری، چهار شیر من احرام بسته‌اند تا حج خون کنند به راه غریب تو
در شام گیسوان تو پنهان، حسین من! خورشید خون‌چکان پگاه غریب تو
در نای من دمد به تسلا مگر «علی»
اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..


از حال روزگار خبر می‌رسد به من باری، خبر به حال دگر می‌رسد به من
از داغ‌ها هر آنچه بجویی سترگ‌تر داغ سترگ چار پسر می‌رسد به من
چشمی به روزگار ندارم، ولی دریغ از دست او دو دیده تر می‌رسد به من
خشکیده خون بازوی عباس روی آن وقتی به یادگار، سپر می‌رسد به من
زان حج ناتمام، طواف سر «حسین» یا استلام دست «قمر» می‌رسد به من؟
خورشید روی نیزه به زینب رسیده بود مهتاب روی نیزه اگر می‌رسد به من
ابری برآمد و خبر از کاروان رسید
راوی به گریه پیشتر از کاروان رسید
باری شنیده‌ام که به جز تازیانه‌ها دستی نخورد بهر تسلا به شانه‌ها
بر نیزه‌ها سوار، سر یکه‌تازها سم کوب اسب‌ها تن پاک یگانه‌ها
آنک ببین چگونه برآورده دود آه آتش زخیمه‌ها، به زبان زبانه‌ها!
گودال قتلگاه و سنان‌ها و سنگ‌ها سرها و سینه‌ها و جبین‌ها و شانه‌ها
صحرا و موج موج نفیر از کرانه‌ها دریای آه و آتش و خون در میانه‌ها
راوی برایم از تو نگفت و هر آنچه گفت تنها به گریه داشت نشان از نشانه‌ها
ای خیمه عزای حسینی سرای تو
گریان مدینه با تو و گریان برای تو
ای غربت مدینه به شام تو، نوحه‌خوان عالم ز ناله‌های مدام تو نوحه‌خوان
شب‌های بی‌شماری ازین دست، اختران بر زخم‌های «ماه تمام» تو نوحه‌خوان
ای چاوشان قافله غربت حسین در لحظه وداع و سلام تو نوحه‌خوان
عرش خدا، نظاره کن! آنک به قتلگاه بر پیکر غریب امام تو نوحه‌خوان
راوی رسید و نوحه‌کنان گفت: جان آب برخیل تشنگان خیام تو نوحه‌خوان
در من هزار حنجره روزی هزار بار این‌گونه با شنیدن نام تو نوحه‌خوان
در ماتم حسین تو همدوش فاطمه
گرید بقیع با تو در آغوش فاطمه ‏‌[۴]

منابع

پی نوشت

  1. گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏
  2. قالب شعری است که قدمت آن به زمان ساسانیان می‌رسد و توسط استاد اخوان ثالث برای نخستین بار احیا گردیده است که به صورت سه خطی (سه پاره) یا سه مصرعی است.‏
  3. دریافت اشعار شاعر از پست الکترونیک.‏
  4. همان.‏