قاسم آهنین جان: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
قاسم آهنین جان در سال 1337 شمسی در اردبیل متولد و در همان جا رشد کرد. | قاسم آهنین جان در سال 1337 شمسی در اردبیل متولد و در همان جا رشد کرد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۱۳
قاسم آهنین جان در سال 1337 شمسی در اردبیل متولد و در همان جا رشد کرد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
| قاسم آهنین جان | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1337 ه.ش اردبیل |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | اهواز |
| کتاب‌ها | «ذکر خوابهای بلوط»، «شاعر مرگ خویش میداند»، «خون و اشراق بر ارغوان جوشنها»، «بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه»، «گلی برای غریبان تا همیشه»، «لمعات خون» و«کودکیها در شب سقاخانه» |
زندگینامه
وی تا دیپلم درس خواند و سپس به ساخت فیلم پرداخت و فیلم «شیهه زخم» را ساخت، اما خیلی زود فیلمسازی را کنار گذاشت و اکنون بیش از سه دهه است که شعر می‌گوید. اکنون ساکن اهواز است. [۱]
آثار قاسم آهنین جان
آثار قاسم آهنین جان عبارتند از: «ذکر خوابهای بلوط»، «شاعر مرگ خویش میداند»، «خون و اشراق بر ارغوان جوشنها»، «بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه»، «گلی برای غریبان تا همیشه»، «لمعات خون» و«کودکیها در شب سقاخانه» که این کتاب به عنوان اثر برگزیده تولیدات حوزههای هنری سراسر ایران در سال 1388 بوده است.
اشعار
ای کاش درخت بودم
تک درختی
ای کاش سایه بودم
سایه بر شکسته شمشاد نعش شهیدان کربلا
ای کاش آب بودم
دریا
یمّ بودم
جرعه بودم
جرعه بودم برای خواهرم
خفته زیر ماه
در خرابهای شام
ای کاش شمع بودم
شعله بودم
می‌سوختم
قطره
قطره
می‌مُردم
در شام غریبان کودکان کربلا.
سپیدی روز
این خون که فخر عالم است
بر آسمان می‌فشانمش
بگذار تشنه نماند ارکان روزگار
بگذار نسوزد شجر طوبا به هُرمِ بلا
بگذار نسوزد پروانه حیران به جحیم نار و نبات
این خون که فخر عالم است
بر آسمان می‌فشانمش
کودکم
بگذار شهید نیزه مژگان تو باشند
سیاوُشان عالم
بگذار بر آسمان ننگرم
که سخت میدرخشد خونت
به جبهه فلک
کودکم
علی اصغرم!
کلامی همیشگی
لاله میگرید
با غریبان
در بیابان
کربلا زانو بریده
در صفیر مرگ
می‌نالد خموش
چون که وقت آمد تمام و
دشنه را آغاز کار
آسمان بر خویش خمید و
جبرئیل آمد به زیر
صور نیز در خود شکست
از هیبت این ناله- سوگ:
«این ماهی فتاده به دریای خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست؟»
منابع
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 626-629.
پی نوشت
- ↑ اخذ زندگینامه و اشعار شاعر از طریق پست الکترونیک.