پیشگویى شهادت حسین (ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Admin صفحهٔ پیشگویى شهادت حسین «ع» را به پیشگویى شهادت حسین (ع) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
این که آیا امام | این که آیا امام حسین (ع) مى‌دانست در [[کربلا]] شهید خواهد شد، یا آنکه غافلگیر شد و در محاصره قرار گرفت، میان نویسندگان بحث است. اما آنچه از روایات و اصول اعتقادى شیعه بر مى‌آید، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزیده بود. نه تنها در آغاز حرکت از مدینه و شب وداع با حرم پیامبر، یا آغاز حرکت از مکه به سوى سرزمین عراق، بلکه از سالها پیش خبر داشت و شهادت، عهدى از سوى خدا و رسول با او بود. از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتى در زمان انبیاى پیشین نیز روشن بوده که حسین، فرزند پیامبر خاتم در کربلا شهید خواهد شد. در این باره احادیث فراوان است و خبر دادن به پیامبرانى چون آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، اسماعیل، موسى، عیسى و...در منابع حدیثى مفصّل آمده است که در این مختصر نمى‌گنجد. <ref>''مجموعه‌اى از این احادیث در بحار الأنوار''، ج 44، ص 223 تا 268 و ''عوالم (الامام الحسین)'' ص 101 تا 157 آمده است.</ref> على (ع) همراه تنى چند از سرزمین کربلا عبور مى‌کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود: | ||
«هذا مناخ رکابهم و هذا ملقى رحالهم و هاهنا تهراق دمائهم...» <ref>''بحار الأنوار''، ج 44، ص 258.</ref> جبرئیل هم به پیامبر خبر داده بود که «انّ امّتک تقتل الحسین من بعدک...» <ref>''همان''،ص 236.</ref> | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| با حدیثى که ملائک ز ازل آوردند | سخن از قصّۀ عشق تو ز لولاک گذشت }} | {{ب| با حدیثى که ملائک ز ازل آوردند | سخن از قصّۀ عشق تو ز لولاک گذشت }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
حتى در کتب آسمانى پیشین نیز اشاراتى آمده و بصورت خارق العاده در کنیسه‌ها و معابد یهود و نصارى اشعارى پیرامون این حادثه با دست غیبى نگاشته شده است. از جمله بر دیوار کلیساى نصارى که سر مطهّر امام حسین (ع) را به آنجا برده بودند، نوشته بود: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| أ ترجو امّة قتلت حسینا | شفاعة جدّه یوم الحساب <ref>''عوالم(امام حسین)''، ص 111.</ref> }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==منابع== | |||
جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 88-89. | |||
==پی نوشت== | |||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۳۴
این که آیا امام حسین (ع) مى‌دانست در کربلا شهید خواهد شد، یا آنکه غافلگیر شد و در محاصره قرار گرفت، میان نویسندگان بحث است. اما آنچه از روایات و اصول اعتقادى شیعه بر مى‌آید، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزیده بود. نه تنها در آغاز حرکت از مدینه و شب وداع با حرم پیامبر، یا آغاز حرکت از مکه به سوى سرزمین عراق، بلکه از سالها پیش خبر داشت و شهادت، عهدى از سوى خدا و رسول با او بود. از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتى در زمان انبیاى پیشین نیز روشن بوده که حسین، فرزند پیامبر خاتم در کربلا شهید خواهد شد. در این باره احادیث فراوان است و خبر دادن به پیامبرانى چون آدم، نوح، ابراهیم، زکریا، اسماعیل، موسى، عیسى و...در منابع حدیثى مفصّل آمده است که در این مختصر نمى‌گنجد. [۱] على (ع) همراه تنى چند از سرزمین کربلا عبور مى‌کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود:
«هذا مناخ رکابهم و هذا ملقى رحالهم و هاهنا تهراق دمائهم...» [۲] جبرئیل هم به پیامبر خبر داده بود که «انّ امّتک تقتل الحسین من بعدک...» [۳]
| با حدیثى که ملائک ز ازل آوردند | سخن از قصّۀ عشق تو ز لولاک گذشت |
حتى در کتب آسمانى پیشین نیز اشاراتى آمده و بصورت خارق العاده در کنیسه‌ها و معابد یهود و نصارى اشعارى پیرامون این حادثه با دست غیبى نگاشته شده است. از جمله بر دیوار کلیساى نصارى که سر مطهّر امام حسین (ع) را به آنجا برده بودند، نوشته بود:
| أ ترجو امّة قتلت حسینا | شفاعة جدّه یوم الحساب [۴] |
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 88-89.