عمرو بن عبدالله جندعی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌، از قبیله جندع و از تیره همدان که از اعراب قحطانی...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌، از قبیله جندع و از تیره همدان که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بود. بنی‌جندع را از فرزندان مالک بن ذی‌بارق بن مالک بن جشم بن حاشد بن جشم بن خیران بن نوف بن همدان دانسته‌اند. او ساکن کوفه بود.
'''عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌،''' از قبیله جندع و از تیره همدان که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بود. بنی‌ جندع را از فرزندان مالک بن ذی‌ بارق بن مالک بن جشم بن حاشد بن جشم بن خیران بن نوف بن همدان دانسته‌اند. او ساکن کوفه بود. عمرو مردی شجاع، فداکار و پاک‌باز و سوارکاری رزم‌آزموده بود.<ref>- ر.ک : تنقیح المقال، ج2، ص333؛ ؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص80؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ انصار الحسین (ع)، ص116؛ منتهی الآمال، ص417؛ معجم رجال الحدیث، ج14، ص112.</ref> او از یاران امام حسین (ع) بود.  


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع
}}


عمرو مردی شجاع، فداکار و پاک‌باز و سوارکاری رزم‌آزموده بود.<ref>- ر.ک : تنقیح المقال، ج2، ص333؛ ؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص80؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ انصار الحسین (ع)، ص116؛ منتهی الآمال، ص417؛ معجم رجال الحدیث، ج14، ص112.</ref>




مامقانی و سماوی معتقدند که عمرو روز نهم محرم به امام حسین (ع) پیوست و در صبح عاشورا و پس از نبردی مخلصانه، دلاورانه و پرشور به دلیل ضربه‌ای که بر سرش اصابت کرد، بیهوش شد و به زمین افتاد. اهل قبیله و اقوامش او را از میدان بیرون بردند و یک سال بعد درگذشت.<ref>- تنقیح المقال، ج2، ص317؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص197.</ref> اما ابن شهر آشوب  معتقد است که عمرو در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسیده است.<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.</ref> آیت‌الله خویی نیز این نظریه را انتخاب کرده است.<ref>- معجم رجال الحدیث، ج9، ص190.</ref> به هر تقدیر ایشان از شهدای کربلا است.




در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانِی السَّلامُ عَلَی المُرَتَّثِ اَو المُرَتَّبِ مَعَهُ عَمرِو بنِ عَبدِاللهِ الجُندُعی“


==نقش در واقعه کربلا==
مامقانی و سماوی معتقدند که عمرو روز نهم محرم به امام حسین (ع) پیوست و در صبح عاشورا و پس از نبردی مخلصانه، دلاورانه و پرشور به دلیل ضربه‌ای که بر سرش اصابت کرد، بیهوش شد و به زمین افتاد. اهل قبیله و اقوامش او را از میدان بیرون بردند و یک سال بعد درگذشت.<ref>- تنقیح المقال، ج2، ص317؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص197.</ref> اما ابن شهر آشوب معتقد است که عمرو در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسیده است.<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.</ref> آیت‌الله خویی نیز این نظریه را انتخاب کرده است.<ref>- معجم رجال الحدیث، ج9، ص190.</ref> به هر تقدیر ایشان از شهدای کربلا است.


از آنجایی که سوّار هم بعد از شش ماه اسارت و جراحت به شهادت رسید و در زیارت ناحیه عمرو  بعد از ایشان ذکر شده، شاید عبارت ” المُرَتَّبِ مَعَهُ “ عبارت باشد از هم‌رتبه با او و در نتیجه عمرو نیز بعد از یک‌سال جراحت به شهادت رسیده است و لذا قول اول اصح است.
در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانِی السَّلامُ عَلَی المُرَتَّثِ اَو المُرَتَّبِ مَعَهُ عَمرِو بنِ عَبدِاللهِ الجُندُعی“
 


از آنجایی که سوّار هم بعد از شش ماه اسارت و جراحت به شهادت رسید و در زیارت ناحیه عمرو  بعد از ایشان ذکر شده، شاید عبارت ”المُرَتَّبِ مَعَهُ“ عبارت باشد از هم‌رتبه با او و در نتیجه عمرو نیز بعد از یک‌ سال جراحت به شهادت رسیده است و لذا قول اول اصح است.
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 480.
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 480.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای پس از عاشورا]]
[[رده: شهدای پس از عاشورا]]

نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۵

عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌، از قبیله جندع و از تیره همدان که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بود. بنی‌ جندع را از فرزندان مالک بن ذی‌ بارق بن مالک بن جشم بن حاشد بن جشم بن خیران بن نوف بن همدان دانسته‌اند. او ساکن کوفه بود. عمرو مردی شجاع، فداکار و پاک‌باز و سوارکاری رزم‌آزموده بود.[۱] او از یاران امام حسین (ع) بود.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عمرو بن عبدالله جُندُعی‌‌
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع




نقش در واقعه کربلا

مامقانی و سماوی معتقدند که عمرو روز نهم محرم به امام حسین (ع) پیوست و در صبح عاشورا و پس از نبردی مخلصانه، دلاورانه و پرشور به دلیل ضربه‌ای که بر سرش اصابت کرد، بیهوش شد و به زمین افتاد. اهل قبیله و اقوامش او را از میدان بیرون بردند و یک سال بعد درگذشت.[۲] اما ابن شهر آشوب معتقد است که عمرو در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسیده است.[۳] آیت‌الله خویی نیز این نظریه را انتخاب کرده است.[۴] به هر تقدیر ایشان از شهدای کربلا است.

در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانِی السَّلامُ عَلَی المُرَتَّثِ اَو المُرَتَّبِ مَعَهُ عَمرِو بنِ عَبدِاللهِ الجُندُعی“

از آنجایی که سوّار هم بعد از شش ماه اسارت و جراحت به شهادت رسید و در زیارت ناحیه عمرو بعد از ایشان ذکر شده، شاید عبارت ”المُرَتَّبِ مَعَهُ“ عبارت باشد از هم‌رتبه با او و در نتیجه عمرو نیز بعد از یک‌ سال جراحت به شهادت رسیده است و لذا قول اول اصح است.

منبع

مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 480.

پی نوشت

  1. - ر.ک : تنقیح المقال، ج2، ص333؛ ؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص80؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ انصار الحسین (ع)، ص116؛ منتهی الآمال، ص417؛ معجم رجال الحدیث، ج14، ص112.
  2. - تنقیح المقال، ج2، ص317؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص197.
  3. - مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.
  4. - معجم رجال الحدیث، ج9، ص190.