حنظله بن اسعد شبامی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی،...» ایجاد کرد) |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی، شبامی منسوب به شبام، تیرهای است که از قبیله همدان منشعب شده و از اعراب قحطانی به شمار می‌روند. شبام نام شهری در یمن است. همچنین این نام را به کوهی در یمن و طایفه‌ای در کوفه نسبت داده‌اند. او از اهالی کوفه بود. <ref>انصار الحسین، ص97.</ref> | '''حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی،''' شبامی منسوب به شبام، تیرهای است که از قبیله همدان منشعب شده و از اعراب قحطانی به شمار می‌روند. شبام نام شهری در یمن است. همچنین این نام را به کوهی در یمن و طایفه‌ای در کوفه نسبت داده‌اند. او از اهالی کوفه بود. <ref>انصار الحسین، ص97.</ref> | ||
حنظله از رجال سرشناس شیعه، سخنوری فصیح، بلیغ و توانا، شجاع، جسور و جنگجو، فداکار و پاک‌باز و قاری قرآن بوده است. او از محبین اهل بیت بوده است. | حنظله از رجال سرشناس شیعه، سخنوری فصیح، بلیغ و توانا، شجاع، جسور و جنگجو، فداکار و پاک‌باز و قاری قرآن بوده است. او از محبین اهل بیت بوده است. | ||
او از جمله شیعیانی بود که مخفیانه از کوفه خارج شد و خود را به امام حسین (ع) رساند. | |||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
امام حسین (ع) | |توضیح تصویر = | ||
| نام کامل =حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی =کوفه | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته = از یاران امام حسین (ع) | |||
}} | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
امام حسین (ع) قبل از روز تاسوعا و عاشورا و در روزهای هدنه و آرامش، با توجه به لیاقت‌هایی که داشت، او را برای احتجاج نزد سپاه عمر بن سعد فرستاد. او به طور مکرر برای مذاکره به خیمه‌گاه و سپاه بنی امیه رفت و آمد می‌کرد و برای به ثمر رسانیدن شروط مصالحه که از طرف امام حسین (ع) عنوان گشت، کوشش بسیار مبذول داشت. | |||
پس از نماز ظهر عاشورا وقتی که از اصحاب امام حسین (ع) جز تنی چند باقی نمانده بود و دشمن مرتب یاران امام حسین (ع) را آماج تیرهای خود قرار می‌داد، حنظله خود را همچون سپری در مقابل امام حسین (ع) قرار می‌داد و تیرها و نیزه‌ها و شمشیرهایی را که امام حسین (ع) را هدف قرار می‌دادند، به جان می‌خرید. | |||
===موعظه لشکر دشمن=== | |||
حنظله در این حال سخنرانی و موعظه‌هایی را در مقابل لشکر دشمن ایراد می‌کرد. او پیش روی امام حسین (ع) به طرف دشمن ایستاد و آیات عذاب مربوط به قوم عاد و ثمود را خواند و فریاد زد: ”فُیسحِتَکم‌ْ بِعَذاب‌ٍ وَخاب‌َ مَن‌ْ اِفْتَری“ ای کوفیان! حسین را نکشید. ای مردم! بیم دارم امروز هم کاری کنید که مانند روز احزاب به آسیب مبتلا گردید. امروز از اراده شوم خود دست بردارید تا فردای قیامت به عذاب خدا معذب نشوید. ای مردم! خون حسین را نریزید تا از شکنجه خدا آسوده باشید و بدانید دروغ نمی‌گویم، زیرا ثابت شده آدم دروغ‌گو زیان‌کار است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191؛ با اشاره به ایات 30-33 سوره غافر. </ref> | حنظله در این حال سخنرانی و موعظه‌هایی را در مقابل لشکر دشمن ایراد می‌کرد. او پیش روی امام حسین (ع) به طرف دشمن ایستاد و آیات عذاب مربوط به قوم عاد و ثمود را خواند و فریاد زد: ”فُیسحِتَکم‌ْ بِعَذاب‌ٍ وَخاب‌َ مَن‌ْ اِفْتَری“ ای کوفیان! حسین را نکشید. ای مردم! بیم دارم امروز هم کاری کنید که مانند روز احزاب به آسیب مبتلا گردید. امروز از اراده شوم خود دست بردارید تا فردای قیامت به عذاب خدا معذب نشوید. ای مردم! خون حسین را نریزید تا از شکنجه خدا آسوده باشید و بدانید دروغ نمی‌گویم، زیرا ثابت شده آدم دروغ‌گو زیان‌کار است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191؛ با اشاره به ایات 30-33 سوره غافر. </ref> | ||
امام حسین (ع) بر او رحمت فرستاد و فرمود: همین که آنان دعوت تو را رد کردند، مستحق عذاب گشتند. اکنون که برادران صالحت را کشتند، به طریق اولی مستحق و مستوجب عذابند. آنگاه از امام حسین (ع) اذن طلبید تا به سوی آخرت شتافته و به برادرانش ملحق شود. امام حسین (ع) فرمود: برو به سوی خیری که بهتر از دنیا و آنچه در دنیاست. به سوی سرزمینی که کهنه نمی‌شود. | |||
===وداع با امام حسین (ع)=== | |||
امام بر او رحمت فرستاد و فرمود: همین که آنان دعوت تو را رد کردند، مستحق عذاب گشتند. اکنون که برادران صالحت را کشتند، به طریق اولی مستحق و مستوجب عذابند. آنگاه از امام اذن طلبید تا به سوی آخرت شتافته و به برادرانش ملحق شود. امام فرمود: برو به سوی خیری که بهتر از دنیا و آنچه در دنیاست. به سوی سرزمینی که کهنه نمی‌شود. | حنظله سپس آخرین وداع خود را با امام حسین (ع) نمود و عرض کرد: سلام بر تو ای اباعبدالله و درود خدا بر تو و اهل بیتت باد! خداوند ما و شما را در بهشت جمع گرداند. امام حسین (ع) آمین گفت. | ||
حنظله سپس آخرین وداع خود را با امام نمود و عرض کرد: سلام بر تو ای اباعبدالله و درود خدا بر تو و | |||
پس از آن به میدان شتافت و دلیرانه جنگید تا شهید شد. <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191. </ref> | پس از آن به میدان شتافت و دلیرانه جنگید تا شهید شد. <ref>ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191. </ref> | ||
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است اما نامش با مختصر تغییری آمده است: ”السَّلامُ عَلَی حَنظَلَةَ بنِ اَسَعدٍ الشّامِی اَو الشَّیبانی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص223؛ ارشاد، ج2، ص105؛ عیون اخبار الرضا، ج2، ص203؛ رجال طوسی، ص73؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص25؛ اللهوف، ص47؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص102؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611، ج6، ص258؛ منتهی الآمال، ج1، ص362؛ انصار الحسین (ع)، ص97؛ وسیله الدارین، ص101-102؛ تنقیح المقال، ج1، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص77؛ قاموس الرجال، ج4، ص76؛ معجم رجال الحدیث، ج3، ص232؛ اقبال الاعمال، ص714؛ حدائق الوردیه، ص104؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص132.</ref> | در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است اما نامش با مختصر تغییری آمده است: ”السَّلامُ عَلَی حَنظَلَةَ بنِ اَسَعدٍ الشّامِی اَو الشَّیبانی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص223؛ ارشاد، ج2، ص105؛ عیون اخبار الرضا، ج2، ص203؛ رجال طوسی، ص73؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص25؛ اللهوف، ص47؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص102؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611، ج6، ص258؛ منتهی الآمال، ج1، ص362؛ انصار الحسین (ع)، ص97؛ وسیله الدارین، ص101-102؛ تنقیح المقال، ج1، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص77؛ قاموس الرجال، ج4، ص76؛ معجم رجال الحدیث، ج3، ص232؛ اقبال الاعمال، ص714؛ حدائق الوردیه، ص104؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص132.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 398-400. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 398-400. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای بعد از نماز ظهر]] | [[رده: شهدای بعد از نماز ظهر]] | ||
نسخهٔ ۷ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۴۱
حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی، شبامی منسوب به شبام، تیرهای است که از قبیله همدان منشعب شده و از اعراب قحطانی به شمار می‌روند. شبام نام شهری در یمن است. همچنین این نام را به کوهی در یمن و طایفه‌ای در کوفه نسبت داده‌اند. او از اهالی کوفه بود. [۱] حنظله از رجال سرشناس شیعه، سخنوری فصیح، بلیغ و توانا، شجاع، جسور و جنگجو، فداکار و پاک‌باز و قاری قرآن بوده است. او از محبین اهل بیت بوده است. او از جمله شیعیانی بود که مخفیانه از کوفه خارج شد و خود را به امام حسین (ع) رساند.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | حنظله بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همدانی شبامی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | از یاران امام حسین (ع) |
نقش در واقعه کربلا
امام حسین (ع) قبل از روز تاسوعا و عاشورا و در روزهای هدنه و آرامش، با توجه به لیاقت‌هایی که داشت، او را برای احتجاج نزد سپاه عمر بن سعد فرستاد. او به طور مکرر برای مذاکره به خیمه‌گاه و سپاه بنی امیه رفت و آمد می‌کرد و برای به ثمر رسانیدن شروط مصالحه که از طرف امام حسین (ع) عنوان گشت، کوشش بسیار مبذول داشت. پس از نماز ظهر عاشورا وقتی که از اصحاب امام حسین (ع) جز تنی چند باقی نمانده بود و دشمن مرتب یاران امام حسین (ع) را آماج تیرهای خود قرار می‌داد، حنظله خود را همچون سپری در مقابل امام حسین (ع) قرار می‌داد و تیرها و نیزه‌ها و شمشیرهایی را که امام حسین (ع) را هدف قرار می‌دادند، به جان می‌خرید.
موعظه لشکر دشمن
حنظله در این حال سخنرانی و موعظه‌هایی را در مقابل لشکر دشمن ایراد می‌کرد. او پیش روی امام حسین (ع) به طرف دشمن ایستاد و آیات عذاب مربوط به قوم عاد و ثمود را خواند و فریاد زد: ”فُیسحِتَکم‌ْ بِعَذاب‌ٍ وَخاب‌َ مَن‌ْ اِفْتَری“ ای کوفیان! حسین را نکشید. ای مردم! بیم دارم امروز هم کاری کنید که مانند روز احزاب به آسیب مبتلا گردید. امروز از اراده شوم خود دست بردارید تا فردای قیامت به عذاب خدا معذب نشوید. ای مردم! خون حسین را نریزید تا از شکنجه خدا آسوده باشید و بدانید دروغ نمی‌گویم، زیرا ثابت شده آدم دروغ‌گو زیان‌کار است. [۲] امام حسین (ع) بر او رحمت فرستاد و فرمود: همین که آنان دعوت تو را رد کردند، مستحق عذاب گشتند. اکنون که برادران صالحت را کشتند، به طریق اولی مستحق و مستوجب عذابند. آنگاه از امام حسین (ع) اذن طلبید تا به سوی آخرت شتافته و به برادرانش ملحق شود. امام حسین (ع) فرمود: برو به سوی خیری که بهتر از دنیا و آنچه در دنیاست. به سوی سرزمینی که کهنه نمی‌شود.
وداع با امام حسین (ع)
حنظله سپس آخرین وداع خود را با امام حسین (ع) نمود و عرض کرد: سلام بر تو ای اباعبدالله و درود خدا بر تو و اهل بیتت باد! خداوند ما و شما را در بهشت جمع گرداند. امام حسین (ع) آمین گفت. پس از آن به میدان شتافت و دلیرانه جنگید تا شهید شد. [۳] در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است اما نامش با مختصر تغییری آمده است: ”السَّلامُ عَلَی حَنظَلَةَ بنِ اَسَعدٍ الشّامِی اَو الشَّیبانی“ [۴]
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 398-400.
پی نوشت
- ↑ انصار الحسین، ص97.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191؛ با اشاره به ایات 30-33 سوره غافر.
- ↑ ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص443؛ ارشاد، ج2، ص458؛ نهایة الارب، ج7، ص191.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص223؛ ارشاد، ج2، ص105؛ عیون اخبار الرضا، ج2، ص203؛ رجال طوسی، ص73؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص25؛ اللهوف، ص47؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص102؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611، ج6، ص258؛ منتهی الآمال، ج1، ص362؛ انصار الحسین (ع)، ص97؛ وسیله الدارین، ص101-102؛ تنقیح المقال، ج1، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص77؛ قاموس الرجال، ج4، ص76؛ معجم رجال الحدیث، ج3، ص232؛ اقبال الاعمال، ص714؛ حدائق الوردیه، ص104؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص132.