عبدالرحمن بن عبدالله یزنی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی) از قبیله حمیر و از تیره یزن است. به همین دلیل او را | '''عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی)،''' از قبیله حمیر و از تیره یزن است. به همین دلیل او را ذی یزنی یمنی نیز گفته‌اند. ارحب قبیله‌ای بزرگ از قبایل همدانی و از اعراب قحطان جنوب شبه جزیره بودند. عبدالرحمن از شخصیت‌های برجسته شیعی کوفه بود. او در مکه با پیک‌ها و نامه‌های اهل کوفه به حضور امام حسین (ع) رسید. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی) | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی =کوفه | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و دلاورانه جنگید تا به شهادت رسید | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
ذی یزن از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این صورت او ایرانی بود. در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان بن عبدالله الازدی.“ در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref> | |||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
دینوری <ref>الاخبار الطوال، ص278.</ref> ورود او را به مکه در دهم رمضان سال 60 هجری ضبط کرده است. اما طبری <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref> ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست. | |||
عبدالرحمان، شهیدی است که به نوشته ابن اعثم، <ref>الفتوح، ج5، ص48.</ref> صبح عاشورا و پس از شهادت مسلم بن عوسجه و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید تا به شهادت رسید. شعر وی در میدان مضمون مهمی در تشیع او دارد: <ref>حیاة الامام الحسین بن علی (ع)، ج3، ص239. </ref> | |||
===رجزخوانی=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{م| اَنَا ابْن‌ُ عَبدِالله مِن آل‌ِ یزَن }} | {{م| اَنَا ابْن‌ُ عَبدِالله مِن آل‌ِ یزَن }} | ||
| خط ۱۸: | خط ۴۳: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
من فرزند عبدالله و از خاندان و تبار آل یزن هستم. دین من همان دین حسین (ع) و حسن (ع) است. | |||
من فرزند عبدالله و از خاندان و تبار | |||
شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم. | شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم. | ||
پژوهشگران او را عبدالرحمان بن عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: | پژوهشگران او را عبدالرحمان بن عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص196؛ تاریخ طبری، ج5، ص354،352؛ الفتوح، ج5، ص48؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج1، ص194؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص295؛ اللهوف، ص137؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص109؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص125؛ قاموس الرجال، ج6، ص123؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص336؛ نقد الرجال، ج3، ص52؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص16.</ref> | ||
از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان بن عبدالله ازدی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان بن عبدالله یزن حمیری یاد شده است. | از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان بن عبدالله ازدی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان بن عبدالله یزن حمیری یاد شده است. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 344-345. | مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 344-345. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: افراد]] | |||
[[رده: شهیدان کربلا]] | [[رده: شهیدان کربلا]] | ||
[[رده: شهدای صبح عاشورا]] | [[رده: شهدای صبح عاشورا]] | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۸
عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی)، از قبیله حمیر و از تیره یزن است. به همین دلیل او را ذی یزنی یمنی نیز گفته‌اند. ارحب قبیله‌ای بزرگ از قبایل همدانی و از اعراب قحطان جنوب شبه جزیره بودند. عبدالرحمن از شخصیت‌های برجسته شیعی کوفه بود. او در مکه با پیک‌ها و نامه‌های اهل کوفه به حضور امام حسین (ع) رسید.
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی) |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و دلاورانه جنگید تا به شهادت رسید |
زندگینامه
ذی یزن از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این صورت او ایرانی بود. در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان بن عبدالله الازدی.“ در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. [۱]
نقش در واقعه کربلا
دینوری [۲] ورود او را به مکه در دهم رمضان سال 60 هجری ضبط کرده است. اما طبری [۳] ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست. عبدالرحمان، شهیدی است که به نوشته ابن اعثم، [۴] صبح عاشورا و پس از شهادت مسلم بن عوسجه و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید تا به شهادت رسید. شعر وی در میدان مضمون مهمی در تشیع او دارد: [۵]
رجزخوانی
اَنَا ابْن‌ُ عَبدِالله مِن آل‌ِ یزَن | ||
اَضْرِبکم‌ْ ضَرْب‌َ فَتی‌ً مِن‌َ الیمَن‌ْ | ||
دِینی عَلی دین‌ِ الحُسَین‌ِ وَ الحَسَن‌ْ | ||
اَرْجُو بِذاک‌َ الْفَوْزَ عِندَ الْمُؤتَمَن |
من فرزند عبدالله و از خاندان و تبار آل یزن هستم. دین من همان دین حسین (ع) و حسن (ع) است.
شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم.
پژوهشگران او را عبدالرحمان بن عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی“ [۶] از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان بن عبدالله ازدی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان بن عبدالله یزن حمیری یاد شده است.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 344-345.
پی نوشت
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص352.
- ↑ الاخبار الطوال، ص278.
- ↑ تاریخ طبری، ج5، ص352.
- ↑ الفتوح، ج5، ص48.
- ↑ حیاة الامام الحسین بن علی (ع)، ج3، ص239.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص196؛ تاریخ طبری، ج5، ص354،352؛ الفتوح، ج5، ص48؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج1، ص194؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص295؛ اللهوف، ص137؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص109؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص125؛ قاموس الرجال، ج6، ص123؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص336؛ نقد الرجال، ج3، ص52؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص16.